De eenvoud van Gandhi en Jezus Jonas - Jonas Slaats

De eenvoud van Gandhi en Jezus
“Een pure vasten, net als een plicht, is zijn eigen
beloning.” schreef Gandhi “Ik begin er niet aan omwille
van de resultaten die het misschien zal hebben. Ik begin
eraan omdat ik moet.” 57
Gandhi had heel goed begrepen dat het niet de
grootheid van een bepaalde daad is die telt, maar de
puurheid waarmee de daad wordt gedaan. Gandhi's hele
leven was gevuld met schijnbaar zinloze kleine daden,
maar ze werden gedaan uit pure liefde voor God en de
naaste.
Eigenlijk is het ook niet zo moeilijk: wat een liefdeloze
wereld nodig heeft, is uiteraard liefde, niet rijkdom of
grootheidswaanzin. Wat een vredeloze wereld nodig
heeft, is meer waarheid, verzoening en vergeving, niet
meer wetten, regels of structuren.
Gandhi wist als geen ander dat kleine daden in de ogen
van God vaak heel belangrijk kunnen zijn en dat grote
daden door de Waarheid vaak worden ontmaskerd als
pure oplichterij.
In de kern van de spiritualiteit van het vasten schuilt
dan ook een eenvoudige gedachte: kleine daden kunnen
een ongelooflijke impact hebben en zelfs als de directe
impact klein is, zijn ze inherent de moeite waard.
In de zuiverheid van één oprechte stap kan zich meer
Godaanwezigheid bevinden dan in een pelgrimstocht
van duizend kilometer, als die tocht op een onzuivere
manier werd ondernomen. Een bord soep geven aan
een hongerige kan meer waard zijn dan honderden
zorginstellingen als die ene daad vervuld was van pure
Liefde en Waarheid en de zorginstellingen vastroesten
in hun eigen structuren.
Toch staren de meesten zich blind op Gandhi's grote
201