De eenvoud van Gandhi en Jezus Jonas - Jonas Slaats

Vasten
vegetarisme, maar ook de Bhagavad-Gita, één van de
basiswerken uit het hindoeïsme. Enkele vrienden
vroegen hem, als Indiër, om hen te vergezellen naar
leesavonden, om dit spirituele boek samen te bespreken.
Zo brachten ze Gandhi terug in contact met een
hoeksteen van zijn eigen spirituele cultuur.
De inhoud en wijsheid van de Bhagavad-Gita zou hem
nooit meer loslaten en werd een leidraad voor zijn
leven.
Gandhi's experimenten met voeding waren daardoor
geen losstaande fait divers, maar net als vele andere
keuzes, geloftes en daden werden ze een onderdeel van
de religieuze zoektocht die de Gita voor ogen houdt: de
zoektocht naar eenwording met God door onthechting.
“Als resultaat van mijn experimenten”, schreef Gandhi
in zijn biografie, “kwam ik te weten dat het eten van de
brahmachari * gedoseerd, eenvoudig, niet pikant en,
indien mogelijk, ongekookt moet zijn. De
onvatbaarheid voor passie die ik ervoer wanneer ik zo
at, kende ik niet meer nadat ik dit dieet veranderde.” 3
De 'onvatbaarheid voor passie' waarover hij hier spreekt
moet natuurlijk in brede zin worden geïnterpreteerd. Zo
heeft hij het niet enkel over seksuele lust. Hij zocht naar
de bevrijding van alle begeerten. Hij was immers een
overtuigd hindoe en als hindoe wenste hij te ontkomen
aan het lijden van het leven. Hij wilde de cirkel van
wedergeboorte doorbreken door zich te ontdoen van al
zijn gehechtheden. Hij was dus op weg naar wat men in
het hindoeïsme moksha noemt: de staat van
begeerteloosheid die iemand doet ontsnappen uit de
* Brahmacharya is Sanskriet voor celibaat. Gandhi deed de
gelofte van brahmacharya toen hij 35 was. Een brahmachari is
iemand die de gelofte van brahmacharya heeft afgelegd.
12