De eenvoud van Gandhi en Jezus Jonas - Jonas Slaats

De eenvoud van Gandhi en Jezus
maar niet onmiddellijk weten hoe, dan kan vasten een
heel goed middel zijn om die solidariteit vorm te geven.
Zelfs als de armen zich er niet bewust van zijn dat men
uit solidariteit met hen vast, dan nog kan het een heel
sterk teken zijn, aangezien het aan degenen die het wel
kunnen zien – d.w.z. de mensen waarmee de vaster
dagelijks in contact staat – een teken geeft dat men
bereid is om niet deel te nemen aan elk systeem dat
mensen uitbuit en de armen steeds armer maakt.
Het vasten kan zo zowel aan onszelf als aan anderen
tonen dat we vrij kunnen zijn van de systemen die ons
en anderen steeds verder duwen in een grotere
disharmonie. Het kan aan anderen en onszelf tonen dat
we kunnen beslissen terug op God te focussen omwille
van de armen in plaats van rijk te zijn omwille van
onszelf.
In het mondiale onrecht van vandaag wordt vasten als
economische bevrijding dan ook meteen vasten als
solidariteit en omgekeerd. Want zoals Gandhi zei: “Het
kwade weerstaan is net zo noodzakelijk als het goede
doen.” Onrechtvaardige economische systemen
weerstaan door te vasten is dus inherent solidair zijn
met de armen die getroffen worden door die systemen.
Als christenen beweren dat ze vertrekken vanuit het
basisprincipe van naastenliefde, kunnen ze moeilijk
anders dan solidariteit op één of andere manier vorm te
geven in hun leven. Doen ze dat niet, dan zijn ze in feite
hypocriet.
Wanneer men die gedachte koppelt aan het vasten
dringt een belangrijke vraag zich op: hoe kan een
werkelijke solidariteit bestaan zonder een bepaalde
vorm van vasten? Eigenlijk kan dat niet. Wie nooit vast,
137