De eenvoud van Gandhi en Jezus Jonas - Jonas Slaats

Vasten
was reeds onderhuids aanwezig in de uiteenzetting rond
vasten als economische bevrijding en vasten als een weg
tot verbondenheid en nu deze kracht gekoppeld wordt
aan vasten als sociale actie verkrijgt het zijn ware diepte.
Vasten is, eenvoudigweg omdat men meevoelt met
anderen die lijden, niet alleen een nobele gedachte, maar
het is meteen ook een sterk teken naar diegenen die het
lijden veroorzaken en het geeft hoop aan degenen die
het ondergaan.
De solidariteit die uit het vasten voortvloeit, hoeft
echter niet per definitie ingebed te zitten in geweldloos
verzet. De solidariteit die door vasten wordt
opgeroepen, kan zich ook op een heel persoonlijk en
individueel niveau bevinden. Er is immers niets dat
zoals vasten ervoor kan zorgen dat men voelt wat de
armen voelen.
Door in een vasten soms te moeten omgaan met
intense honger zal de empathie van de vaster met de
armen alleen maar vergroten. Door de verplichting het
met minder te moeten stellen, zal het vasten in diegene
die gewoon is alles te hebben een soort identificatie
oproepen met zij die niets hebben.
Vasten kan dus in zekere zin leren begrijpen wat
armoede is.
Vasten kan dan ook op een heel directe manier meer
solidariteit in onszelf doen groeien. Want het lijkt me
niet meer dan evident dat een groter begrip van de
situatie van diegenen die niets hebben, zal aanzetten tot
een grotere solidariteit en een bewuster leven. Leren
hoe het is om honger te hebben zal aansporen om de
honger van anderen te verhelpen.
En omgekeerd ook: wanneer wij solidair willen zijn,
136