Zijspanrijden

etreffende draad is noggal kostbaar, maar loont alleszins de uitgave, of laat
bij een redelijk geoutilleerd bedrijf de draad eens een keertje schoon snijden;
het is onthutsend, zoveel verf en andere rotzooi er vanaf komt!
Komen we daar pas langs de snelweg achter, dan is het martelen. Schoon
gesneden schroefdraad evenwel roest als de weerga! Trouwens, alle
hulpstukken van zijspannen schijnen roest als het ware aan te trekken. Om
hieraan afdoende paal en perk te stellen verdient het aanbeeveling, om alle
losse onderdelen hiervan te laten verzinken of vercadmiëren, daarmee zijn
we voorgoed van alle ellende af.
Als we dan die delen, die, eenmaal ingesteld, geen verandering meer
behoeven, daarna lakken, dan blijft ondanks dat toch alles gangbaar.
We hebben het hiervoor al een paar keer gehad over de borgmoer van de
schroefdraad-schoorstang. Die is vreselijk belangrijk!
We hebben ettelijke keren gekonstateerd, dat die niet vast zat of, nog
erger, geheel ontbrak. Als we ons nu realiseren welke krachten er verwerkt
moeten worden door die schoorstangen, vooral de achterste, en we hebben
bovendien te maken met netjes schone schroefdraad, die uit dien hoofde een
ietse-pietsie speeling heeft (want anders is ie niet gangbaar), dan kunnen we
ons best voorstellen, dat na verloop van al te korte tijd die schroefdraad kapot
gejutterd wordt.
Hebben we evenwel de moer om te borgen goed vastgezet, dan is van
jutteren geen sprake, en worden we onderweg niet verrast door een
schoorstang, die weerstandloos, d.w.z. zonder schroefdraad, in de schoorpijp
op en neer te bewegen valt.
De vlucht is dus de finishing touch van het zijspan-rijden; dit bepaalt in
laatste instantie het wel of niet comfortabel besturen van een kombinatie.
Kunnen we ons nu voorstellen, waarom de konstrukteur van de Clipper zich
zoveel moeite heeft getroost, om daarvoor een "snelverstelling" te bedenken,
die zelfs onder het rijden veranderd kan worden?
39