0248;mestvergisting op boerderijniveau.pdf - BiogaS

'Mestvergisting op boerderijniveau'
ontzwavelende micro-organismen. Hierbij ontstaat zwavelzuur dat terug te vinden is
in het digestaat.
Tenslotte kan er ook gekozen worden om het biogas door een kist met vetvrije
roestende ijzerkrullen leiden. Bij deze methode kan de kist met ijzerkrullen
geregenereerd worden, waardoor deze steeds opnieuw gebruikt kunnen worden.
Nadeel van deze methode is dat er veel warmte vrijkomt bij regeneratie.
(Korsten et al.,HAS KennisTransfer, 2002; Van Lent en van Dooren, 2001)
3.1.4 Digestaat
De uitvergiste mest wordt ook wel digestaat genoemd. Het digestaat uit een
mestvergistingsinstallatie kan nog altijd als meststof toegediend worden op het land.
Wat de gevolgen zijn voor de uitrijmogelijkheden van digestaat waarin ook coproducten
meevergist zijn, worden beschreven in hoofdstuk 6, covergisting.
Digestaat toedienen op landbouwgrond kent voor- en nadelen ten opzichte van verse
dierlijke mest. De meest bekende voordelen zijn:
Bij mestvergisting is geen sprake van mineralenverliezen na vergisting. De gehalten
N, P en K zijn immers gelijk. Alleen de vorm waarin deze stoffen in het digestaat
aanwezig zijn, is veranderd. De dunne fractie van vergiste mest heeft een hogere
werkingscoëfficiënt dan gewone mest, door het hoge aandeel minerale stikstof.
Tijdens het vergistingsproces wordt een groot deel van de organisch gebonden
stikstof omgezet in minerale stikstof. Hierdoor kan op kunstmest stikstof bespaard
worden. De werking stijgt van ca. 65% naar 80% van N-totaal. Het gehalte aan
ammoniak stijgt tot 75% van N-totaal. Een groter gedeelte van de stikstof uit de mest
is hierdoor direct beschikbaar voor het gewas. Voor een aantal gewassen is een
snelle werking gunstig, bijvoorbeeld voor grasland en aardappelen (DLV adviesgroep
NV 2002).
3.2 Technische aspecten mestvergisting
Een vergistingsinstallatie is een technisch geheel waarin gebruik wordt gemaakt van
natuurlijke processen om uit biomassa, energie te halen. Vergisten is het anaëroob
afbreken van organisch materiaal door bacteriën. Via vergisting of fermentatie van de
organische stof in de biomassa wordt biogas gevormd, dat na (biologische)
ontzwaveling uiteindelijk verbrand kan worden in bijvoorbeeld een gasmotor (Warmte
krachtkoppeling). Hierbij wordt groene elektriciteit en warmte geproduceerd. Dit stelt
de veehouder in staat voor een groot deel in zijn eigen energiebehoefte te voorzien
en eventueel energie te leveren aan het energienet of andere verbruikers.
Een vergistingsinstallatie kan opgedeeld worden in drie functionele delen: de
productie van biogas, de benutting van biogas en de voor- en na-opslag van mest.
In dit hoofdstuk zullen de verschillende onderdelen worden beschreven met de
bijbehorende functie. Behalve de vergister zelf, zal ook beschreven worden hoe de
opslag van processtoffen kan plaatsvinden. Tenslotte volgt een beschrijving van de
benutting van het biogas volgens diverse systemen. (Stimuland Overijssel, CCS,
Ecofys, 2002)
3.2.1 Type vergistingsinstallaties
Vergisters zijn in twee hoofdtypen in te delen: propstroomsystemen en volledig
geroerde systemen. De volledig geroerde systemen kunnen vervolgens nog
ingedeeld worden in vergisters met constante inhoud en vergisters met variabele
inhoud. Tenslotte zal ook nog de tweetrapsvergister aan bod komen.
'Vergunningverlening en haalbaarheid van vergisting van mest en biomassa' 13