0248;mestvergisting op boerderijniveau.pdf - BiogaS

'Mestvergisting op boerderijniveau'
3. Het biogas kan biologisch gezuiverd worden door middel van een
vastbedreactor. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een waterscrubber
(adsorptie) in combinatie met een biologische ontzwavelingsunit. Bij dit
principe wordt water over een filter gesprenkeld. In het filterbed komen water
en lucht elkaar in tegenstroom tegen. Aan het biogas wordt 4 – 6 vol.% lucht
toegevoegd voordat deze de zuivering ingaat. Het filterbed biedt de
mogelijkheid voor scrubben en het laten groeien van ontzwavelende microorganismen.
Hierbij ontstaat zwavelzuur dat terug te vinden is in het
digestaat.
4. Het biogas door een kist met vetvrije roestende ijzerkrullen leiden. Bij deze
methode kan de kist met ijzerkrullen door middel van doorleiden van lucht
geregenereerd worden, waardoor deze steeds opnieuw gebruikt kunnen
worden. Nadeel van deze methode is dat er veel warmte vrijkomt bij
regeneratie.
(Korsten, et al. 2002; Van Lent en van Dooren, 2001)
Het biogas zal opgeslagen dienen te worden, omdat de biogasproductie niet altijd
precies overeenkomt met de brandstofbehoefte van de warmtekrachtkoppeling.
Het biogas kan worden opgeslagen in een gaszak welke bijvoorbeeld boven in de
vergister geplaatst kan worden. Als de elektriciteitsproductie op de pieken in de
stroomvraag wordt afgestemd, is er een relatief grote gaszak nodig met een
opslagcapaciteit van ongeveer één dag. De grootte van de gaszak hangt dus af
van het doel dat wordt nagestreefd met de elektriciteitsproductie.
Indien het biogas door omstandigheden niet kan worden omgezet in warmte en
elektriciteit dan dient het biogas verbrand te worden in een fakkelinstallatie. Dit is
noodzakelijk omdat het methaan uit het biogas een belangrijke bijdrage levert
aan het broeikaseffect en dus niet zomaar in de lucht terecht mag komen.
B. Digestaat in opslag
Het digestaat is de vloeibare substantie die er overblijft nadat de mest met
eventueel co-product is vergist. Om problemen met de wetgeving te voorkomen
dient het digestaat zowel juridisch als technologisch inhoudelijk nog steeds
aangemerkt te worden als zijnde mestproduct. Door alleen mest te vergisten, is
het digestaat volgens het Meststoffenbesluit nog steeds een toegelaten
mestsoort en niet een afvalproduct.
Bij vergisting worden gemakkelijk afbreekbare organische stoffen in de mest
omgezet in eenvoudige verbindingen (zie figuur 3.1). Hierdoor komen organisch
gebonden mineralen vrij (mineralisatie van N,P en K). De vrijgekomen mineralen
zijn sneller opneembaar voor de plant. Door gericht gebruik te maken van dit
voordeel is minder kunstmest nodig. De moeilijk afbreekbare organische stoffen
(onder meer hout- en humusachtige stoffen) worden niet of zeer beperkt
afgebroken. Deze stoffen werken bij bemesting van grond als bodemverbeteraar .
Naast de betere beschikbare nutriënten en het behoud van de
bodemverbeterende eigenschappen, is de mest homogener en constanter van
samenstelling. Een ander voordeel is een lagere geuremissie in vergelijking met
onvergiste mest. Tijdens het vergistingsproces neemt, door de in de meeste
gevallen verhoogde temperatuur, de hoeveelheid onkruidzaden en ziektekiemen
af. Eventueel kan een extra sanitatiestap worden toegepast om het eindproduct
kiem- en vrijwel onkruidzadenvrij te maken. Bij het saniteren oftewel
pasteuriseren dient het digestaat gedurende één uur verwarmt te zijn tot
60-70 ºC. (Stimuland, CCS, Ecofys, 2002)
Door het toevoegen van co-producten is meestal (behalve bij stapelbare mest)
het nutriëntengehalte lager dan bij uitsluitend verse mest, dit komt door het
toevoegen van relatief veel product (veel C) met lage gehalten aan N,P en K. De
'Vergunningverlening en haalbaarheid van vergisting van mest en biomassa' 30