Evidence based richtlijn voor de initiële ... - Kwaliteitskoepel

R ICHTLIJN DIAGNOSTIEK MENTALE RETARDATIEABR-meting (AABR) zijn geschikte methoden, hoewel niet alle vormen van AABR geschikt zijn vooroudere kinderen (Vohr et al 1998). Daarenboven moet er rekening mee worden gehouden dat OAE nietgeschikt is om retrocochleaire stoornissen op te sporen (mate van bewijskracht: niveau D) (Van Straaten2004; persoonlijke mededeling). De gehoorscreeningsmethoden zijn, door een grotere gebruiksvriendelijkheiden minder hoge scholingseisen aan de gebruiker gesteld, veel eenvoudiger uitvoerbaar (mate vanbewijskracht: niveau D)(Ens-Dokkum 2004; persoonlijke mededeling; Van Zanten 2004; persoonlijkemededeling; Van Straaten 2004; persoonlijke mededeling).Conclusie:Indien klassieke audiometrie onmogelijk is (kind jonger dan 4 jaar of ernstig geretardeerd) is BERAonderzoekmet drempelbepaling de aangewezen onderzoekmethode voor het vaststellen van gehoorstoornissen.Deze methode is niet altijd uitvoerbaar en gedragsaudiometrie met tympanografie is eengoed alternatief. Als deze ook niet uitvoerbaar is kan gekozen worden voor AABR of een sequentieelgebruik van OAE en AABR (niveau van bewijs: 4)Aanbevelingen:1. Kinderen met een globale ontwikkelingsachterstand dienen aan het begin van het onderzoekstrajecteen audiologisch/audiometrisch onderzoek te ondergaan.2. Ook kinderen die bij de neonatale screening normale testresultaten boekten dienen audiometrisch teworden onderzocht.3. Audiometrisch onderzoek kan bestaan uit gehoorscreening en gehoordrempelonderzoek met BE-Indien BERA-onderzoekRA of gedragsaudiometrie, beide aangevuld met een tympanogram.en/of gedragsaudiometrie niet mogelijk is, vormt de geautomatiseerde versie van BERA, AABR,een goed alternatief. Ook een sequentiële combinatie van Oto-Akoestische Emissies (OAE) enAABR is effectief.6.2.2. Oogheelkundig onderzoekVisusstoornissen kunnen een belangrijke factor zijn in zowel het ontstaan van een vertraging in de motoreontwikkeling als in de verergering van een globale ontwikkelingsachterstand. Het is daarom van belang dateen kind dat verdacht wordt van ontwikkelingsachterstand reeds aan het begin van het onderzoekstrajecteen oogheelkundig onderzoek ondergaat. Enerzijds is dat van belang om vast te stellen of in hoeverre eenvisusstoornis bijdraagt aan de ontwikkelingsachterstand, anderzijds kan het vinden van afwijkingen in eenaantal gevallen aanwijzingen geven voor de richting van het verdere diagnostische pad. Zoals ook voor hetgehooronderzoek werd gesteld, is het onderzoek daarom vooral geïndiceerd ten behoeve van goede patientenzorg,maar geeft een oogheelkundige afwijking per se zelden de verklaring binnen de etiologischediagnostiek.In twee categorie B studies werden visusstoornissen gevonden in resp. 13% en 24% vankinderen met eenglobale ontwikkelingsachterstand (Bachman et al 1994; Kwok et al 1996). De bevindingen van een anderecategorie B studie ondersteunen deze bevindingen met gevonden percentages van 20 – 50 (Menacker1993). In 24% van de casus betreft het refractiestoornissen, bij 8% strabismus en bij 8% organische oogafwijkingen.Gezien de bevindingen in bovengenoemde studies heeft de werkgroep geen eigen literatuurstudie gedaannaar evidence based gegevens over de mate waarin oogheelkundig onderzoek kan leiden tot een classificerendediagnose van ontwikkelingsachterstand. De werkgroep besloot derhalve de aanbevelingen van Shevellet al (2003) over te nemen en deze aan te vullen met de mening van enkele geraadpleegde deskundigen.(Wittebol 2004; persoonlijke mededeling; Simonsz 2004; persoonlijke mededeling).42