M-auto magazine | 20

Porsche 935/78
Moby Dick
Van Carrera testen we de hele mooie fabrieks Martini uitvoering van de
Porsche 935/78 van de 24-heures du Mans van 1978. De wagen werd gereden
door Manfred Schurti en Rolf Stommelen. Ze trainden als derde en
finishten als achtste. De 935/78 was de doorontwikkeling van de 935. Op
verzoek van BMW werden de groep 5 reglementen wat opgerekt en Porsche
zag zijn kans schoon en ontwikkelde de 935/78. De wagen was lager
en langer. De overhang aan de achterzijde was het maximum volgens het
reglement, maar dat vertelde niets over de voorzijde. Ook daar werd een
“stukje aangeplakt”. Door het nu ontstane uiterlijk kreeg de wagen de bijnaam
“Moby Dick”.
Er lag een 6 cilinder boxermotor achterin met
2 KKK turbo’s. Deze gaven de wagen 845
pk waarmee een topsnelheid van 366 kmh
gehaald kon worden, ideaal voor Le Mans. Voor
1978 werd er één exemplaar gebouwd, echter
aan het einde van het jaar trok Martini zich terug
als sponsor en verdween dit éne exemplaar in
het museum. Jammer, want Porsche was er heilig
van overtuigd dat de 935/78 in staat was om Le
42 M-auto
Mans te winnen. De klantenteams Kremer en Joest
reden ook met 935/78’s. Dit waren wagens opgebouwd
volgens de Porsche specificaties, hier lag
alleen een andere motor in. Deze waren tot begin
80’er jaren erg succesvol in onder andere de IMSA
en DRM races. Ook hiervan maakt Carrera enige
voorbeelden.
Uiterlijk
Carrera stopt zijn wagens in een grote display-box
met daarin ook een aparte vakje voor de handleiding(!?),
een stel reserveslepers en 2 exemplaren
van de antenne voor op het dak. Die moet je zelf
monteren en je kan er nog eens een kwijtraken. De
wagen ziet er gelikt uit, mooie lijnen en als je de
foto’s van het 1:1 voorbeeld erbij pakt dan kloppen
de dimensies. Dit keer is de wagen wel lekker laag
op de wielen, de spatborden zakken netjes over de
wielen met Dunlop opschrift. De basiskleur van de
kap is mooi wit, niet plasticachtig en de rest van
de opdrukken zijn scherp en dekkend. De wielen
zien er mooi uit met rode scoops en een zilveren
centrale moer. Het interieur is vlak, een half poppetje,
rolkooi, half stuur en dashboard, dat is het.
Er is voor- en achterverlichting, vrij fel, die helaas
wel wat knippert met gas loslaten. Een dikke 4.
Techniek
Als je een Carrera-kap losschroeft schrik je over het
algemeen van de draden- en andere zooi. Ook dit
keer weer, een rijrichtingschakelaar (m.i. overbodig,
even draadjes omsteken in het schoentje doet
hetzelfde), allerlei ontstoorspoeltjes op de motor,
draden naar voor- en achterlicht, voor én achter
een printje voor de verlichting en middenin ook
nog een printje voor de verlichting. Ik ontwaar
daarop wel een condensator, maar deze houdt
maar voor een fractie van een seconde voldoende
stroom vast voor de verlichting. Of de condensator
is te licht, of er moet even een weerstand tussen
het printje en de verlichting. Hij brandt dan wat
langer en dan gelukkig ook wat minder fel. Vooren
achteras zijn netjes in messingbuisje gelagerd
met weinig speling. Wat is dat? Van het kroonwiel