Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE Winter 2010-2011
zullen daarbij de betere kansen hebben om aan de macht te
komen. Vooral door de verbintenis die extreem-rechts aanbrengt
tussen ‘law and order’ en sociale thema’s. Mensen die bang zijn
te verliezen wat ze met zoveel moeite hebben opgebouwd door
met niet eens zulke grote vermogens en verworvenheden, kiezen
maar al te vaak voor reactionaire posities.
Of die ontwikkelingen nu langzaam gaan (bij het ontbreken van
een nieuwe economische crisis) of snel (bij een nieuwe en nog
diepere economische crisis) – de politieke ontwikkeling van het
geheel zal vooral die kant uit gaan die wij niet willen. Die grotere
ontwikkelingen kunnen we waarschijnlijk ook niet tegen houden,
laat staan omvormen tot een alternatief voor de gehele maatschappij.
Voorlopig nog niet.
worden, enz. Verder heerst er in de media, het parlement en de
regering een door rechts gedomineerd klimaat waarin de werkelijke
problemen (klimaat, voedsel, energie, grondstoffen en
financiële crisis) gemaskeerd worden door het creëren van een
vijand (allochtonen, moslims, terroristen) die bestreden moet
worden. Daarin speelt een partij zonder interne democratie en
die bovendien een leidersprincipe hanteert een hoofdrol en
wordt deze voortdurende haat- en angstcampagne gelegitimeerd
door rechtse burgerlijke partijen (VVD en CDA) en laten ook grote
delen van links zich daarin meezuigen. Links weet hier geen aansprekend
alternatief voor in de plaats te stellen.
Dan is er nog een andere ontwikkeling gaande in dit land: de
demografische ontwikkeling. De vergrijzing neemt in de komende
twee decennia enorm toe. Daar kunnen we kort over zijn: het
gros van die bejaarde babyboomers wil geen fundamentele
veranderingen. Ze willen vooral zekerheid. Alles wat daarin een
bedreiging is, moet onder controle komen of naar buiten gedreven
worden. De eerdergenoemde technologische ontwikkelingen,
controle en repressie zullen daarbij heel goed van pas komen. We
moeten vaststellen dat wij als anti-autoritaire activisten slechts
een kleine minderheid zijn. Toen, nú en ook de eerstkomende
tijd. Denk aan die demografische ontwikkeling: de meeste ouderen
zullen we niet op de barricades tegenkomen.
RISKANTE TOEKOMST?
We moeten ons ook realiseren dat wij, zelfs als we de macht op
een serveerblad aangereikt zouden krijgen, voorlopig niet in staat
zijn die macht te gebruiken. Om de economie onder beheer te
krijgen bijvoorbeeld. Samengevat: we hebben de macht niet (over
het geheel) en we krijgen de macht niet (over het geheel). In ieder
geval niet in de komende decennia.
Vanzelfsprekend bedoelen we met ‘macht’ niet in de eerste plaats
parlementaire macht. Nee, het gaat vooral om sterke opgebouwde
posities die maatschappelijke ontwikkelingen wezenlijk zouden
kunnen beïnvloeden. Macht die het mogelijk maakt om macht
onder mensen te verdelen in plaats van over hen te heersen.
Ja, maar de ‘kladderadatsch’ dan? Er kan toch zomaar weer een
nieuwe en nog veel diepere economische crisis uitbreken? In dat
geval zullen de meeste mensen zich juist dan niet aangetrokken
voelen door progressieve oplossingen en experimenten. In dit
land zullen ze waarschijnlijk voor de zekerheid gaan die ze dreigen
te verliezen. Autoritaire en/of fascistische leiders en partijen
Wie zich de genoemde ontwikkelingen realiseert, kan ook vraagtekens
stellen bij ‘radicale’ acties. Hoe zinvol is het eigenlijk om
een bouwkeet in de fik te steken bij een detentiecentrum in aanbouw?
Hoe zinvol is het om een steen door de ruit te gooien van
een burgemeester die tot ontruiming van een kraakpand overgaat?
Dat soort geïsoleerde activiteiten in het donker lijken in de
omstandigheden van dit land en deze tijd alleen maar contraproductief
te werken. De meeste media pakken het maar al te gretig
op en vergroten daarmee het draagvlak voor autoritair beleid en
rechts beleid. Daar komt nog bij dat de staat vrijwel altijd over
meer macht en middelen beschikt. De capaciteit om nachtelijke
schade op te ruimen, is haast onbeperkt en na afloop is er weer
een extra legitimatie bij voor meer politie, hogere straffen, meer
controle en camera’s, enz.
Er zijn lessen te trekken uit het verleden: de door de RAF bewerkstelligde
‘verelendung’ in het Duitsland van de jaren zeventig van
de vorige eeuw heeft de ondergang van de eigen groep en een
periode van zware repressie voor het land opgeleverd.
Maatschappelijke veranderingen kunnen alleen plaatsvinden mét
de steun van de bevolking. Draagvlak creëren voor heel ander
beleid vraagt om vasthoudende inzet. Geen schimmige nachtelijke
avonturen door ‘lonesome cowboys’, maar inzet die met
zoveel mogelijk mensen lang volgehouden kan worden om iets
op te bouwen en verder uit te bouwen. Werken aan een gemeenschappelijk
alternatief en een wezenlijke tegenmacht.
NOODZAAK OM SAMEN TE WERKEN
Met elkaar zijn we actief in heel veel initiatieven. Die initiatieven
kennen elkaar gedeeltelijk en vormen formele en informele netwerken
met elkaar. Het zijn echter nog te vaak naar binnen, op de
activistenscene gerichte netwerken. Mensen en groepen moeten
aan allerlei ‘eisen’ voldoen (uiterlijk, leefwijze, enz.).
Met die manier van doen bewerkstellig je onbedoeld een maximale
afstand naar de zogenaamde ‘gewone’ mensen. Die voldoen
namelijk meestal niet aan het gebruikelijke rijtje verwachtingen.
Toch valt juist in verbinding met ‘gewone’ mensen inspirerende
vooruitgang te boeken. Daarnaast zijn er ook buiten de gebruikelijke
activistenkringen verbanden actief waar we iets mee kunnen
delen, waarmee samengewerkt kan worden. Soms zijn die
verbanden basisdemocratisch of anarchiserend van aard zonder
dat ze daar zelf weet van hebben. Met sommige verbanden is er
alleen gedeeltelijke overeenstemming, maar is de overlappende
doelstelling interessant genoeg om er mee samen te werken.
10