Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE Winter 2010-2011
worden gezien als een belangrijke overweging bij onze acties, en
we zijn methoden en strategieën aan het ontwikkelen om aan deze
situaties het hoofd te bieden. Maar we moeten duidelijk stellen dat
nog maar weinig mensen zich met dit thema bezighouden.
PM: Feitelijk is de regering tegenwoordig nog dezelfde als tevoren,
maar ze spelen het geniepiger. Zij spreken in hun communiqués
niet meer over geweld. Maar dat betekent niet dat zij
geen geweld gebruiken om een einde te maken aan wat zij als
problematisch zien. Enkele maanden geleden werd een dorp op
Riouw (een eiland ten westen van Sumatra) zwaar gebombardeerd
en verbrand door legerhelikopters, omdat de boeren in dat
dorp hun land niet wilden geven aan een palmoliebedrijf van de
staat 4 Op Celebes zijn diverse boeren voor een gelijke kwestie
doodgeschoten. En ook in verschillende dorpen op Java. Maar
geen enkel door de staat gecontroleerd medium heeft daarover
bericht. Ikzelf en verschillende vrienden van mij verspreiden dit
verschrikkelijke nieuws onafhankelijk van de pers (o.m. via de
website Hidup Biasa, J.B.).
[...]
PM: Ik kan er niet over spreken omdat ik niet veel weet over het
anarchisme in Zuidoost-Azië. Ik weet dat een netwerk belangrijk
is, maar voorlopig wil ik me juist meer richten op Indonesië,
omdat er zo veel dingen te doen zijn en er zo weinig Indonesische
anarchisten zijn die dat hier werkelijk doen.
JC: Met het proces dat er nu plaats vindt en steeds verder gaat
denk ik dat de anarchisten in Indonesië een heel belangrijke
plaats kunnen innemen. Heel wat mensen die vroeger marxistisch-leninistisch
waren beginnen te denken dat elke vorm van
macht corrumpeert en onderdrukt. Mensen die het slachtoffer
worden van grote ondernemingen beginnen ook te merken dat
de regering altijd alleen maar de kant van de ondernemers zal
kiezen en dat het noodzakelijk is iets anders en beters te doen
dan alleen maar de regering om hulp vragen.
MT: Ik voel me hierover erg positief, vooral in de context van
Indonesië, waar zoveel problemen zijn. Meer en meer beginnen
diverse mensen en partijen te merken dat hun manier van strijden
op een impasse gaat uitlopen en de anarchie moet worden
gezien als iets dat heel logisch is. Toch zal voor dit alles een lang
proces en veel werk nodig zijn, we moeten met elkaar samenwerkingsverbanden
en sterke solidariteit opbouwen. Ik geloof dat we
zullen zien dat de zaden van de anarchie die we nu uitzaaien en
verstrooien overal zullen ontkiemen.
NOTEN VAN DE VERTALER:
1 www.hidupbiasa.blogspot.com
2 Bedoeld is naast de ‘normale’ uitbuiting van arbeiders vooral
het gewelddadig opzetten van plantages in streken waaruit
kleine boeren en desagemeenschappen worden verdreven.
Zie hierover ook een artikel over Sumatra in het lentenummer
van Buiten de Orde 2010 (p. 44-46) dat ik inmiddels ook in het
archief van Hidup Biasa aangetroffen heb.
3 Samir werd op 8 november 1907 naar Sumatra verbannen,
omdat Gouverneur-generaal Idenburg zijn optreden hinderlijk
vond voor de Nederlandse ondernemers, die van hem de vrije
hand kregen om ten koste van de bevolking op Java plantages
op te richten.
4 Over staatsbedrijven als PNP zie het in noot 2 aangehaalde
artikel en het in de inleiding van dit artikel genoemde netwerk
Hidup Biasa.
Sebastian Kalica en Gabriel Kuhn, Von Jakarta bis Johannesburg
– Anarchismus weltweit (Ubrast Verlag, 2010).
28