Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE Winter 2010-2011
Wegblokkade in Roanne.
28 oktober
Spontane stakingspost
in Brest, achtste dag
Het is vijf uur geweest, sinds acht dagen staan de stakers weer
zoals elke ochtend bij de handelshaven van Brest om het oliedepot
te blokkeren. Het barricademateriaal was al opgeslagen bij de
rotonde die we wilden blokkeren, en binnen tien minuten wordt
de weg afgesloten. Autobanden en pallets worden in waanzinnige
vaart gestapeld tot een muur van vijf meter breed en twee meter
hoog. Daarbovenop wordt een spandoek gestoken: ‘Hier blokkeren
wij de economie’.
Daar komen de eerste auto’s, ze kijken niet op of om; ze keren om
of zoeken de uitgang. Daar komt de eerste tankwagen, de chauffeur
probeert te onderhandelen om door te mogen, maar dat gaat
niet, dit is blokkade. Van vijf tot negen uur in de morgen gaat alles
goed, de dag is aangebroken, iedereen alert en opgewekt, verschillende
clubjes ronden de voorbereiding van de demonstratie
af. Maar daar ontstaat er beweging, want zoals te verwachten
was zijn de pigs van de haven ook wakker geworden. Binnen vijftig
seconden komen ze uit de overvalwagens, de commissaris sommeert
tweemaal iets en nu zijn we als een haas van de geblokkeerde
rotonde weg. Wij waren op dat moment slechts met zijn twintigen,
we hergroeperen ons om bij de tweede stakingspost de kop op te
steken. Daar komen ze weer, wij vertrekken in de richting van de
demonstratie van vandaag. Met zeventig stakers hebben wij drie
uur het oliedepot geblokkeerd, er waren niet zoveel smerissen en ze
zagen er moe uit, straks zullen we ze hebben uitgeput. Een dertigtal
tankwagens zullen we wel hebben tegengehouden.
En nu zijn we allemaal vanaf Place de la Liberté vertrokken met
onze spandoeken ‘Laten we het olietransport blokkeren’ en
‘Mobiele stakingsposten: wij blokkeren de stad’. Enkelen dansen
en zingen achter een theaterwagen van Force Ouvrière. Meer
mensen dan verwacht! Langzaam druppelen de demonstranten
binnen en tegelijkertijd posteert zich een team van smerissen
in burger, wij worden goed in de gaten gehouden. Aan verschillende
kanten begint men te flyeren, anderen delen gratis de pas
gedrukte krant Echo des luttes à Brest uit. De demo gaat voorwaarts,
iets meer dan tienduizend mensen, en dan beginnen ze terug te
slaan. Bij de militante stakers zit de stemming erin, ze zingen, er is
muziek, de toeschouwers beginnen te dansen. We komen verder
tot dichtbij de Faculteit der Letteren, de voorste demonstranten
gaan uiteen, de samenwerkende strijders (inter-lutte) organiseren
een ‘apéro-barbecue’ en alle demonstranten mogen komen eten,
een glas meedrinken en discussiëren over de beweging.
Het Volkshuis, dat gewoonlijk voor de vakbonden is gereserveerd,
is nu van de stakers. Ze hebben besloten om het te versieren
en een beetje leven in de zaal te brengen, het PIC (Comité van
Informatie en Coördinatie) gaat er zitten. Meteen wordt ons nieuwe
hoofdkwartier er ingericht: zitruimte, pers, voedsel, debat...
Het gaat heel goed, zoals te verwachten zijn er weinig vakbondslieden
uit Brest aanwezig (vanaf het begin hadden ze ruzie met de
stakers). Maar behalve dat zijn er veel eenzame stakers die komen
discussiëren, maar op individuele wijze. Er wordt een vergadering
van de inter-lutte georganiseerd, het is tijd om te discussiëren over
de dagen die gaan komen. Een ding is zeker: wij zullen in Brest
niet versagen, de vliegende piketten gaan door.
56