Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE Winter 2010-2011
instelde en het leger de stad in zou brengen. Deze avondklok
werd gemotiveerd door de door de politie geplande ontsnappingen
van misdadigers en knokpoegen, die Baltagayyah genoemd
worden. Deze door de politie georganiseerde grote ontsnappingen
van misdadigers uit veel Egyptische gevangenissen zijn
geregisseerd om de mensen in Egypte bang te maken. Nu was
er geen politie en veel legereenheden hadden geen greep op de
straat. De mensen werden bang. Dit alles werd gevolgd door een
stroom van nieuws op de Egyptische tv-kanalen, radiostations
en in de kranten dat plunderaars en dieven in vele steden op
mensen zouden schieten. De mensen organiseerden hier op
echter volkscomités om de straat veilig te maken. Het werd door
het regime gebruikt om mensen nog banger te maken voor de
instabiliteit in het land, maar het is ook een punt van waaruit we
konden beginnen om arbeidersraden op te bouwen.
Het is absoluut verkeerd om te spreken van botsingen tussen proen
anti-Mubarak demonstranten. De genen die het Tahrir-plein
aanvielen bestonden veelal uit de zogenaamde Baltagayyah en
uit de geheime politie. Dit gebeurde pas na Mubaraks toespraak
van de vorige avond en de toespraak van Obama. Persoonlijk
denk ik dat Mubarak zich voelt als een geslachte os die zijn
bloed over zijn slagers probeert te spatten. Hij doet denken aan
Nero, die voor zijn vertrek Egypte in brand wil steken, waarbij hij
probeert de mensen te laten geloven dat zijn persoon synoniem
is voor stabiliteit, veiligheid en zekerheid. Mubarak heeft hiermee
echt enige vooruitgang geboekt: er is een heilige nationale alliantie
gevormd tegen de Tahririten (de demonstranten op Tahrir).
Veel mensen, met name uit de middenklasse, spreken over de
Commune van Tahrir en zeggen dat de demonstraties moeten
ophouden omdat Egypte in brand staat. Er zou een hongersnood
zijn begonnen, maar dat is helemaal niet waar. Dit is een overdrijving.
Elke revolutie heeft haar moeilijkheden, en Mubarak maakt
gebruik van angst en terreur om langer aan te blijven. Persoonlijk
denk ik, dat zelfs als de demonstranten verantwoordelijk zouden
zijn, zelfs dan Mubarak moet vertrekken, moet weggaan. Omdat
hij juist deze huidige situatie niet aan kan.
Niemand kan voorspellen wat er morgen of volgende week gaat
gebeuren. Mubarak is een koppige idioot en de Egyptische media
voeren de grootste mediacampagne in de geschiedenis om de
protesten op vrijdag 4 februari in te dammen. Er wordt opgeroepen
voor alweer een mars van miljoenen naar Tahrir, die ‘Jumu’ah
van de Redding’ wordt genoemd. De positie van de Amerikaanse
overheid beïnvloedt ons meer dan die demonstratie. Mubarak is
zo’n verrader dat hij het hele volk kan doden, maar geen nee kan
zeggen tegen zijn bazen.
Anarchisme is in Egypte geen grote stroming. Er zijn wel enkele
anarchisten te vinden, maar het is geen grote stroming. Toch
deden in Egypte de anarchisten wel mee in de protestdemonstraties
en in de volkscomités om de straten tegen bendes te verdedigen.
De anarchisten in Egypte koesteren hoop in deze raden.
De bondgenoten van de anarchisten in Egypte zijn natuurlijk de
marxisten. Dit is voor ons niet het moment voor een ideologisch
debat. Heel links roept op tot eenheid en moeten we dan nu
overal ruzie over maken? In Egypte zijn de anarchisten een onderdeel
van Egyptisch links.
42