Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE
WIJ KIEZEN VOOR PLAKACTIE
Dat ik dit werk vroeger onbelangrijk heb gevonden komt door de
lage waardering die doorgaans aan plakken wordt gegeven. Naar
mijn idee wordt het door mede-actievoerder/sters altijd belangrijker
gevonden om naar een demo, picketline of manifestatie
te komen. Zelf voel ik me altijd een beetje gefrustreerd door de
enorme hoeveelheid energie en geld die verloren gaat in ‘organiseren’
terwijl dit weinig resultaat oplevert. Demonstreren kan
een gevoel van onderlinge verbondenheid geven en daarnaast
de hoop dat verandering mogelijk is. Dit gebeurt bij mij alleen bij
spectaculaire uitzonderingen in het buitenland.
Het eigenlijke doel van deze indirecte actie van plakken is het
presenteren van een mening en dan hopen dat meer mensen
diezelfde mening krijgen. Een demo duurt helaas maar kort en
als ze al opgemerkt wordt, schrikt ze vaker af dan dat ze aantrekt.
Posters blijven soms maandenlang op een plek aanwezig.
Daar komt bij dat je iedere keer opnieuw, wanneer je langs een
door jouw aangeplakte poster fietst, een gevoel van voldoening
ervaart en dat motiveert.
Gewoonlijk kondigen posters een demonstratie of evenement aan. Deze posters
hebben daarmee een houdbaarheidsdatum, zodat er veel verloren gaat
en er voor elke actie werkdruk op de plakker/sters komt. Gelijkgestemden
weten meestal al wat er gaat gebeuren. Algemene posters die de basis van
een idee uitleggen vind ik daarom zinniger.
Juist door alleen kennis en middelen aan te bieden moedig
je mensen aan zelf verantwoordelijkheid te nemen en iets te
bedenken. Hoe kleiner de groep, hoe meer gelegenheid er is
voor radicalisering. Ik denk dat tien vastberaden, kleine groepjes
meer bereiken dan een massale demo Maar deze groepjes zullen
pas gevormd worden en gaan handelen op het moment dat ze
weten dat er honderden mensen achter ze staan, ook al kennen
ze deze niet. Propaganda kan hun dit gevoel geven. En dat is de
belangrijkste functie van deze actie. Als toevallig passerende
consumenten ook nog eens hun mening aanpassen, is dat helemaal
mooi meegenomen.
Plakacties in Den Haag
hoe effectief is deze propaganda?
In de Schilderswijk, langs de sluipwegen naar het station in de
Spoorwijk en rond de Sociale Academie en het Laakkwartier,
in de binnenstad met zijn monumentale panden en voormalige
achterbuurten. Overal duiken ze op: de zwarte mieren, de
sprekende katten – men kan er niet meer onderuit: in Den
Haag preken de muren de anarchie. Dat is ons werk...
DOOR HAAGS ANARCHISTIES KONTAKT
De anonimiteit achter een poster zie ik ook als pluspunt. Wanneer
je er, net als ik, uitziet als een stereotype werkloze krakerster
dan is het beter dat de boodschap niet aan een gezicht wordt
gekoppeld. Op die manier kunnen mensen onbevooroordeeld de
informatie tot zich nemen. Verder denk ik dat een poster een signaal
afgeeft aan mensen die er net zo over denken als ik, dus dat
er meer mensen zijn die het niet met het kapitalistische systeem
eens zijn en dat er dus verzet is. Een demo doet dit ook, maar
geeft nieuwelingen niet de kans zich hierbij aan te sluiten. Dit
maakt hen passief omdat er steeds afgewacht moet worden tot
er weer iets georganiseerd word.
EERST KWAMEN ER ZEEFDRUKKEN EN IMITATIES
We waren begonnen met het verspreiden van met de hand
gezeefdrukte posters die werden gedrukt in de locale kunstacademie.
Nooit is hierbij enige hinder geweest, ik neem aan dat
dit in andere steden ook zo werkt. Wel moest je weten hoe de
machines werken en moest je daar in de pose van een zelfverzekerde
student naar binnen wandelen. Het idee hierbij was dat de
posters moesten opvallen tussen al het blitse massadrukwerk.
Het ambachtelijke moest iets persoonlijks uitstralen, waardoor
3