Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE
doen om te groeien. We geloven dat die groei niet ten koste mag
gaan van essentiële ideeën, uitgangspunten en werkwijzen. We
zijn ervan overtuigd dat er veel mensen op dezelfde lijn zitten,
maar dat we hen nu niet bereiken of vaker nog, om verschillende
redenen, niet aanspreken. Die redenen moeten we kunnen
benoemen, zonder bang te zijn voor (onderlinge) conflicten en
meningsverschillen, die kunnen ons immers zelfs verder brengen.
Belangrijker is dat we overeenkomsten herkennen en waarderen
en dat we begrip hebben voor elkaars verschillen.
Het programma was gevarieerd en van hoge kwaliteit. Het is hier
niet de plek om uitgebreid op de verschillende workshops in te
gaan die daar hebben plaats gevonden. Op dit moment verzamelen
we nog alle gemaakte verslagen van verschillende workshops
voor een archief op onze website. Er zijn interessante presentaties
en discussies geweest over strategieën tegen het migratiebeleid,
over (het ontbreken van) een strategie tegen de verrechtsing
van de samenleving en over hoe we ons als ‘beweging’ zouden
kunnen organiseren. Verder hadden we debatten en lezingen over
woonstrijd en arbeidersstrijd en veel meer. In het bijzonder was
de lezing van Dennis Bos over de geschiedenis van de radicale
arbeidersbeweging in Nederland erg goed ontvangen.
Gelukkig bestaat het festival niet enkel uit lezingen, discussies en
andere soorten workshops. Er was ook dit jaar veel ruimte voor
gezelligheid, feest en vertier. Zowel door de verschillende locaties
als door de strakke organisatie was de sfeer op het festival
over de hele lijn uitmuntend. Zelfs wanneer bijna alle mogelijke
verschillende splinters en spaanders van de linkse beweging in
één ruimte samen waren. Waarlijk, een historisch moment.
VERVOLGSTAPPEN
De plenaire bijeenkomst van zondag 21 november was naar
goede gewoonte een eerste moment om het festival te evalueren
en naar de toekomst te kijken. Anders dan de vorige jaren was
er deze keer een grote groep, ruim vijftig mensen, die deelnam
aan deze laatste evaluerende zitting. Mensen reageerden erg
enthousiast over het afgelopen festival en gaven aan dat men
het belangrijk vindt dat we volgend jaar weer een festival gaan
organiseren. Het idee om een weekend samen over verschillende
onderwerpen en issues van gedachten te wisselen, zowel in de
vorm van de workshops, maar zeker ook tussen de soep en de
patatten.
Van het Alarmcafé in Utrecht kregen we de mogelijkheid om
half december deze discussie voort te zetten. Daarom hebben
we er een debat georganiseerd over de basisvoorwaarden
voor bewegingsopbouw. De verschillende sprekers noemden als
intern probleem waar we bij bewegingsopbouw tegenaan lopen
voornamelijk de drempels die bestaan tussen de beweging en de
rest van de maatschappij. De beweging bevindt zich binnen een
bepaalde subcultuur, waar de ideeën, gedragingen en uitstraling
redelijk uniform zijn. Bovendien hebben we een moeilijk te verkopen
boodschap. Daarbij zijn we met weinig mensen, waardoor
afstanden tussen deze mensen groot zijn, er te weinig potentieel
kan aangeboord worden én waardoor het extra lastig is om uit die
subcultuur te breken.
Strategisch maken we de fout dat we ons weinig richten op wat we
wel kunnen bereiken. Willen we dat laatste echter wel doen, zoals
Doorbraak dat probeert, dan is dat een langzaam proces.
De studenten zijn hierin een bijzondere groep. Te weinig mensen
zijn nu bezig met het organiseren van de studenten in Nederland,
maar als groep zijn ze relatief makkelijk te organiseren. Er zijn
namelijk een aantal belangrijke positieve randvoorwaarden: ze
hebben een goed ontwikkeld informeel én formeel netwerk.
Studenten zijn met andere woorden erg makkelijk te bereiken.
Bovendien is het een duidelijke omlijnde groep met gemeenschappelijke
cultuur en belangen.
Als laatste probleem werd aangegeven dat er onder de mensen
die actief zijn sterke fragmentatie bestaat. Dit zou komen door
een vergaande scherpslijperij en het begaan zijn met single
issues.
Om deze problemen aan te pakken moeten radicale groepen
beter op elkaar afgestemd geraken. Discussies als deze dragen
hier op een bescheiden manier aan bij. Er zijn twee belangrijke
denkpistes: een die gericht is op de beweging zelf, een andere die
meer gericht is op de ‘buitenwereld’. In het eerste geval hebben
we nood aan een ideologie, organisatiemodellen, strategieën en
plannen en deze moeten we dan duidelijk uitdragen ter inspiratie
en verdere verspreiding. Een aantal belangrijke randvoorwaarden
die vervuld dienen te worden, zijn: een organisatorische
structuur, eigen media, naamsbekendheid; de ideeën en praktijk
moeten dienen als bindmiddel tussen verschillende groepen. In
Uit deze laatste plenaire zitting bleek bovendien dat er ook
behoefte was aan het vervolgen van een aantal discussies die
werden gevoerd tijdens het festival. Discussies die we niet konden
laten liggen tot volgend jaar. Met name ging het over de
discussies die dicht bij de centrale vraag liggen, namelijk: wat is
er nodig om een open en slagkrachtige beweging te worden die
een effectieve tegenmacht kan organiseren? Workshops zoals die
over affiniteitsgroepen, netwerken, ‘connecting the dots’ gingen
hier dieper op in, maar ook de workshops over de strategie tegen
de verrechtsing en over studentenstrijd, woonstrijd en arbeidsstrijd.
7