Buiten de Orde 2010 winter

BUITEN de ORDE Winter 2010-2011
MOTIVATIE
Ten eerste is het ook onze post. De post is een collectief goed,
dus niet alleen van de werkers, maar zeker ook van de gebruikers
van de post. Werkers én gebruikers zouden samen moeten bepalen
aan welke criteria kwaliteitsvolle post moet voldoen en wat
ons dat waard is. Zelfbeheer en zelfbestuur noemen we dat. Hoe
lang mag het duren voordat post aan komt? Hoe ver willen we
lopen voor de eerste brievenbus of om een postzegel te halen?
Hoeveel tijd heeft een postbode nodig om een wijk te doen?
Hoeveel mensen zijn er nodig om alle post te sorteren? Hoeveel
middelen willen we vrij maken voor een kwaliteitsvolle post? Als
de bazen van TNT denken dat ze de boel moeten reorganiseren
om de concurrentie aan te kunnen, dan hebben we als gebruikers
voldoende reden om samen met de werkers te strijden voor onze
post.
De kern van het conflict ligt eerst in de privatisering en daarna in
de liberalisering van de postmarkt. De TNT-directie heeft uit het
verleden een heel bataljon dure werkers geërfd, terwijl de concurrentie
praktisch niemand in vaste dienst heeft. De directie zegt
er echter niet bij, dat TNT bij haar dochter Netwerk VSP dezelfde
verrottingsstrategie toepast. Met andere woorden: de werkers
binnen de postsector worden tegen elkaar uitgespeeld om de
winsten van de bedrijven te maximaliseren.
In dit conflict wordt pijnlijk duidelijk hoe de
flexwerkers bij Sandd ed. gebruikt worden als
een soort van lompenproletariaat
Code Zwart:
Go postal!
Code Zwart ontstond na een aantal gesprekken van
leden van de Vrije Bond met TNT-werkers tijdens actiebijeenkomsten
van stakende postwerkers bij TNT. Daarvoor
waren deze leden al aanwezig geweest op de manifestatie
van de TNT-werkers in Den Haag van 16 november.
Zoals bij de staking van de schoonmakers zagen leden
van de Vrije Bond een opening om zich te mengen in dit
conflict, hoewel – zowel tijdens de acties van de schoonmakers
als nu bij het conflict in de postsector – de eisen
van de actievoerders slechts een kleine stap zijn in de
richting van het zelfbeheer en zelfbestuur waar de Vrije
Bond naar streeft.
DOOR WILLEM
In dit conflict wordt pijnlijk duidelijk hoe de flexwerkers bij Sandd
etc. gebruikt worden als soort van lompenproletariaat. Sandd en
Selekt Mail betalen hun werknemers dankzij het stukloon vaak
onder het minimumloon, de arbeidsomstandigheden zijn ronduit
slecht door te hoge werkdruk, slecht materiaal, geen bescherming
tegen ziekte, werkloosheid of ouderdom en ondermaatse
beloning en zet daarmee de arbeidsvoorwaarden in heel de
sector onder zware druk. En als een postbezorger bij Sandd zou
gaan mopperen over de arbeidsomstandigheden, dan is dat geen
probleem: er zijn nog voldoende mensen via uitzendbureau of
‘reïntegratie’ die het werk wel zonder zeuren willen uitvoeren. Dus
de uitdaging in dit conflict is: hoe maak je van de strijd van TNTwerkers
een strijd van alle werkers in de postsector, dus ook die
van de flexwerkers? Flexwerkers die vandaag de post bezorgen,
maar morgen misschien de rekken van de Albert Heijn vullen.
ACTIVITEITEN
Na onze gesprekken met werkers van TNT kwamen we op het idee
om een ad hoc-werkgroep van de Vrije Bond op te richten om de
verschillende acties omtrent de postsector van leden van de Vrije
Bond en anderen vorm en samenhang te geven. Ons eerste eigen
wapenfeit was een oproep, ondersteund door mooi propagandamateriaal,
om geen postcode te vermelden bij je (kerst)post. Deze
oproep is in de nationale media niet onopgemerkt voorbij gegaan
en over heel het land is propagandamateriaal verspreid.
We hebben aanvankelijk een site gebouwd enkel voor deze campagne,
maar die hebben we later uitgebreid naar een website die
zich richt op heel de postsector. Hier worden de privatisering en
liberalisering van de postmarkt enerzijds en de flexibilisering en
de daarmee gepaard gaande extreme uitbuiting van de postbe-
36