(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

algún acto indecente, ao pasar por onda a pía de
auga bentita, agora seca e chea de po, metín os
dedos da man dereita dentro dela e persigneime.
Logo achegueime ao pozo, tirei do
manubrio con forza e fun enrodelando a corda
na roldana ata que o caldeiro, polos moitos anos
que leva metido na auga sen que ninguén o
airee, se presentou enferruxado. Como o día
non me era moi propicio dei en pensar que ao
mellor o cu do balde rompera, ou que aburatara,
e, se así fose, a moeda, aquel peso vello, extraviaríase
nas entrañas do pozo.
O caldeiro, no entanto, aparentaba intacto,
aínda que non se lle vía o fondo. E non se lle
vía porque estaba acugulado por un vurullo de
pelos e anacos de tea, todo revolto e emporcado.
Sen pensalo nin un só intre máis, agarrei
os pelos aqueles coa man, saqueinos para fóra
do cubo e fun apartando aquela pelánea mesta
e enmarañada coma se levase centos de anos
sen peitear nin rapar ata que, á fin, descubrín
unha faciana. Era a cara do bocalán de Pedro
(perdón, quero dicir do bocalán de Cascarilla),
coa pel pálida e engurrada pero cos ollos regalados
coma espellos posuídos pola imaxe do
medo. Supoño eu que cando o matachín lle