(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

2
Contos de medo no Museo
unha estraña cerimonia. Dende o meu refuxio
podía velo case todo. Unhas mozas, entre as que
recoñecín a de Nespereira e unha de longa
melena e vestido encarnado, que Xurxo chama
a Xitana de Xulia Minguillón, e outras que
tiñan os vestidos negros e a cara pálida coma o
retrato da nai de Tino Gandio, danzaban en
roda, de costas, emitindo berros histéricos.
¡Incrible! No medio, un castrón con movementos
de humano fixo un aceno. Daquela recoñecín
a Soíña, que colleu a xerra e deulla. O
repulsivo animal dáballes de beber a todas; elas,
posuídas, íanse poñendo de xeonllos e bicándoo
naquel traseiro nu que emanaba gases de xofre,
mentres el as rabuñaba no ombreiro co pezuño,
marcándoas coma reses.
—¿Estás segura de que este é sangue de gato
negro? ¿Non será viño tinto? ¡Que noxo! —
increpouna mentres achegaba a xerra aos seus
repugnantes fociños—. ¿E cando pensas parir
para darme as vísceras do teu bebé? ¡Faltas ti
por beber, Soíña!
A muller abriu a portela, arrincoume o cadro
das mans e encarou con el contra o demo.
—¡Nunca máis, renegado sexas! Prefiro que
se eternice a túa maldición.
67