(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

epresentaba uns dezaseis ou dezasete anos,
miúdo e barbilampiño, cuns ollos tan claros
como escuros eran os de Elvira e que semellaba
máis asustado ca min. A chaqueta e o
pantalón que vestía estaban tan remendados
que resultaba difícil identificar cal fora a tea
orixinal, e levaba un calzado distinto en cada
pé. Empuñaba unha escopeta que tiña a culata
medio partida e reparada cunhas latas.
—E el? –preguntou acenando para min– Quen é?
—Daniel, un amigo de toda confianza.
Pedínlle que me acompañase porque teño medo
a volver soa...
O rapaz asentiu e comezou a camiñar diante
de nós, até chegarmos a unha especie de porta
feita de pólas que tapaba a entrada a un abrigo
entre dous petóns. Dentro había cinco homes
máis que acolleron a nosa chegada con exclamacións.
Un deles, que tiña o cabelo escuro e liso,
e os mesmos ollos penetrantes de Elvira, apertouna
con forza, levantándoa do chan.
—Miña rula! Non te esperabamos até o venres...
Que pasa?
—Andan facendo unha batida... —dixo
Elvira sen alento e as caras dos homes mostra-