(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

2
Sangue de gato negro
Ven se vía que desvariaba. Púxenme a facer
fotos co móbil, ¡non saía! Ela non saíu.
Quedou mirando o neno Xesús do cadro cun
sorriso bendito, iluminado. Cunha man tapáballe
os ollos, coa outra acariñou o seu propio ventre
con aqueles dedos asimétricos e unha dor calada
engurroulle a fronte cando deu en dicir:
—¡Máis de tres séculos agardando un feitizo
que rompa esta maldición! Deixaríame morrer na
fogueira da Inquisición como ánima en pena de
non ser por ti, meu tesouro. Xa te tiña nas entrañas...
e houben de facer un trato co maligno. Non
atopo o momento de mostrarche o mundo. Teño
medo. Tanto tempo vagando entre as bubolas de
Cataluña, as sorguiñas do País Vasco, as witchs de
Irlanda, as xanas de Asturias... ¿De que me serve,
meu ben, que na pintura me deixen un oco se
nunca poderei mirar un neno aos ollos sen ferilo?
¿Como vou permitir que o amo me faga devorar
as túas entrañas e beber o teu sangue? Por iso,
meu neno, non podo permitir que medres dentro
de min... Por iso te deixo estar aquí, eternamente
no meu ventre, protexido...
Pareceume unha muller perturbada. Pero,
¿por onde entrara? Observeina con compaixón
silandeira.
65