(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

pescozo, sen mans, sen boca... Os lazos de luces
que coroaban as rúas permanecían acesos igual
cós faros dos poucos coches que circulaban.
—A ver que tal tivo a noite o Santos —as
palabras de meu tío volvíanselle fume ao traspasar
a bufanda—. Agardo que deixase de ver xitanas
con dedos mutilados ou gatos negros
abertos en canal polo propio Satán; quen, polo
visto, os atrapaba cos peixes sapo de Nespereira
para lles zugar o sangue.
—Pero ti dixeras que onda unha sala da primeira
planta atoparas unhas espiñas e que...
—Xa, pero iso é outra historia; foi cando
unha tormenta desatou toda a súa furia no corazón
da muralla. O museo, igual cós edificios dos
arredores, quedou en tebras durante longos
minutos. A megafonía non funcionaba. Houbemos
de ir desaloxando sala a sala nun breve
espazo de tempo. Cando a luz volveu, só quedabamos
dúas limpadoras e mais eu. Fixen unha
rolda por ver se todo estaba en orde e, xusto ao
pé do cadro do burro e as gaivotas, atopei restos
de peixe ciscados polo chan.
—Vale, ¿e a iso que explicación lle dás?
—Tivo que ser unha absurda broma de