(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

—O maquis? –dixen por fin, orgulloso de
recuperar aquela palabra que até hoxe carecera de
significado preciso, como visigodo ou carabela.
—Chisst! –fixo Elvira, mirando aos lados,
como se o mato estivese inzado de oídos que
espiasen a nosa conversa.
Agora compartiamos un segredo. Ela confiaba
en min, até o estremo de contarme algo
do que prometera non falar. Isto era un motivo
de orgullo e, se non temía os perigos que podiamos
correr levando mensaxes clandestinas aos
fuxidos, non era tanto por afouteza, senón porque
os lazos que se estaban anoando entre
Elvira e mais eu non me deixaban pensar en
máis nada.
Daquela, mentres eu a observaba apampado,
fixo unha cousa sorprendente: comezou a quitar
o abriguiño encarnado. Íalle preguntar por que
o facía, advertirlle que ía ter frío, cando vin que
o volvía do revés e que, polo outro lado, era
tamén un abrigo con carrapucha, pero de cor
marrón, dun ton semellante ás follas secas das
árbores que nos rodeaban. Púxoo de novo e,
nun segundo, transformouse de Carrapuchiña
encarnada en Carrapuchiña parda. Unha carrapuchiña
que tamén levaba de comer a alguén da