(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

1
O botón encarnado
de escoitar nada, é dicir, de identificar o son
que causara a preocupación de Elvira entre as
ducias de murmurios que a noite arrebolaba
sobre nós. Permanecemos así, inmóbiles e case
sen respirar durante uns minutos que se me
fixeron longos como séculos e, despois, comecei
a escoitar os pasos.
—Os gardas –moumeou Elvira, achegando a
boca ao meu oído.
Quenquera que fose baixaba polo monte,
polo mesmo camiño que seguiramos nós e
estaba moi preto. Pisaban forte e andaban apurados.
Uns segundos despois podiamos escoitar
o que falaban entre eles.
—Non poden andar moi lonxe...
Entón, por un ouveo que soou, baixiño pero
ameazante, decatámonos os dous a un tempo de
que traían un can. O agocho da xesta deixou de
ser un agocho. Podía ocultarnos da vista dos
homes, pero non do nariz do can.
Foi unha inspiración. Abrín o cabás e collín o
pano de mesa que envolvera o chourizo, onde
eu botara os pelellos. Fixen unha pelotiña con
ela e, incorporándome, guindeina con toda a
forza que puiden en dirección contraria á vila.
39