(Descargar) Contos de medo no museo - Rede Museística ...

—cortou o descoñecido cun eco de voz xeadamente
metálico.
A muller ficou indecisa un momento, sorprendida
pola frialdade da resposta e, á vez,
estarrecida polo brillo feroz daquela ollada que
nin sequera fora quen de enxergar de fite.
Finalmente, cun breve tremido de pulso, tendeulle
ao desagradable visitante un anaco de
papel de cor sepia —a matriz de entrada que lle
correspondía— que, sen sequera ela aprecialo,
quedou a aboiar lenemente no aire trazando
unha caída irremediable cara ao chan.
Cando o contacto do papel co enlousado de
granito se produciu, un pé do estraño xa pousara
no primeiro banzo da escaleira que conducía
ao andar superior do museo. Nese preciso
momento, a man da conserxe, reposta do
momentáneo e desacougante calafrío, premeu
nun dos botóns do aparello de telefonía móbil
que tiña canda ela sobre o mostrador.
—¿Osorio... ? Ola, son Lola.
—...
—Non, non sucede nada. Só é que... Vai un
home para aí arriba. Un alto con chapeu e
gabardina. Non lle perdas ollo.