Descarga en formato PDF (3,2 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Pero Meendiz de Fonseca
que dereyto llj fazia…” 25 ; ou “… et nõ lle podedes dizer mal por esto, senõ que fezo
bem et dereyto…” 26 .
O uso da maiúscula que fan Paxeco-Machado no termo Pesar carece de sentido,
porque non se produce ningún tipo de personificación na palabra; por outro lado, tampouco
podemos admitir a súa proposta de cerrar o verso cunha vírgula, porque o
seguinte ten unha independencia total que vén sinalada non só pola partícula exclamativa,
senón tamén polo seu carácter de “para -refrán”.
5. Endurar, ‘sufrir’. A expresión grave d’ endurar está amplamente documentada, e
como un exemplo máis da intertextualidade con que xoga a obra de Meendiz da Fonseca
podemos citar os versos de Don Denis: Mais Deus! que grave cousa d’endurar (Oy mais
quer’ eu ja leixa’ lo trobar B 498 / V81, v. 7), e de Fernan Garcia Esgaravunha: Que
grave cousa, senhor, d’ endurar (Que grave cousa, senhor, d’ endurar B 230) 27 .
Paxeco-Machado: Qu [h]e grave coita, porque deberon entender [h]e como forma
verbal e, por tanto, eliminan a exclamación, realizando unha crase excepcional na lírica
profana.
6. De mais, ‘alén diso’; con este significado está recollido nos glosarios de Lapa,
Nunes, Michaëlis e Mettmann. Mais estes últimos, Michaëlis e Mettmann, consideran
que a expresión pode ter tamén o significado de ‘moitísimo, demasiado’, nestes
casos transcriben demais, aglutinando as formas. Seguindo a Lapa e Nunes, mantemos
a independencia gráfica dos elementos da locución, porque consideramos que
facilita a lectura e a súa interpretación. Braga, inexplicabelmente, le: quando vos.
9. Nunes remata este verso cunha vírgula que afasta o complemento do verbo e
resta forza ao encabalgamento seguinte.
30
10. A respecto da puntuación de Paxeco-Machado, vid. nota a v. 3.
11. Paxeco-Machado finalizan o verso con vírgula, vid. nota a v. 4.
12. Para a lectura de Paxeco-Machado vid. nota a v. 5.
13. Braga volve a ler aquí quando vos.
25 Cf. Ibidem, p. 698.
26 Cf. Ibidem, p. 708.
27 M. Brea, “Que gran coita d’endurar. Anotacións sobre o uso lírico de endurar”, in As tebras alumeadas.
Estudos filolóxicos ofrecidos en homenaxe a Ramón Lorenzo (Ed. de A. I. Boullón Agrelo, X. L.
Couceiro e F. Fernández Rei), Santiago de Compostela, Universidade de Santiago de Compostela, 2005,
pp. 527-539.