Descarga en formato PDF (3,2 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Pero Meendiz de Fonseca
de Sandin; non sei ora conselho en Vos que mi-assi cuitades, mia senhor (A 7 / B 97
/ V 75) do mesmo trobador; que sabia de mi ren en Muitos me ven preguntar (A 48 /
B 160 / V 133) de Martin Soares.
3. Paxeco-Machado finaliza o verso cun punto que interrompe o discurso poético.
4. E ten valor adversativo.
6. Paxeco-Machado: Do que mi fez, por quanto podera. Mantemos, como Nunes,
a separación entre o infinitivo poder e a forma verbal á porque entendemos que non
se trata dunha construción perifrástica de futuro, senón do verbo aver co seu complemento
poder.
8. Paxeco-Machado sen integración.
9. De dur é unha variante da locución adverbial adur, que é máis frecuente na lírica
profana, porén, está documentada no v. 18 da cantiga Quen vus foi dizer, mia senhor,
(A 115 / B 231 / V 215) de Fernan Garcia de Esgaravunha. A súa presenza é máis
habitual nas Cantigas de Santa Maria.
Braga: dizer temia quanto xi direy, contra a lección de V.
11. E que, locución concesiva (vid. Cantiga I, v. 3). A respecto da puntuación de
Paxeco-Machado vid. nota a v. 3.
12. Braga: e quer se, con desenvolvemento errado da abreviatura.
14-15. Paxeco-Machado consideran independentes as estrofas e rematan o v. 14
cun punto, polo que no v. 15 deben considerar como completiva per que perdi o sén,
como complemento de deu e non o puntúan. Seguindo Nunes, consideramos que
ambas as estrofas están ligadas a través do enjambement e, por tanto, a forma verbal
deu ten o seu complemento na coita do verso anterior.
17. Outra volta, documentamos un verso case igual ao de Meendiz da Fonseca no
verso 3 (é[n] que sempr’ eu punhei de a servir 38 ) da cantiga de Joan Lopes d’ Ulhoa
A mia senhor, que me foi amostrar (A 199 / B 350).
40
38 Reproducimos na edición do Cancioneiro da Ajuda de C. Michaëlis.