DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
Onte, de maneira transversal, de toda Galicia, desde a Mariña
lucense ata A Garda, veñen miles de mulleres e de homes
a mandarlle unha mensaxe clara: Goberno e presidente, así
non. (Aplausos.) Vostede pode seguir usando o modelo político
de que disto sei eu, e xa sei eu como se arregla, ou debe
facer unha proba do que dixo sempre: imos escoitar o que
nos están dicindo os galegos.
Pero imos seguir diagnosticando este país, conselleira:
38.000 novos dependentes que están agardando por unha
axuda que pasou de dicirse que en tres meses se lles pagaba
a dicirlles que non se lles vai aboar, así de sencillo e de fácil.
280.000 mozos e mozas saben que non van ter servizo de
Noitebús, incrementando o risco de morte nas fins de semana,
principal causa de morte dos xóvenes neste país. Centos
de profesores, de médicos, de ATS, de persoal do sistema
público educativo que perden os seus contratos por mor de
recortes en educación e en sanidade.
Estes son os problemas de Galicia, das galegas e dos
galegos, aos que tiñan que dar resposta estes orzamentos.
Pero a fórmula para resolvelos é un descenso en promoción
de emprego de máis de 32 millóns de euros e un recorte
social en servizos públicos de máis de 600 millóns de euros.
Estes orzamentos, señorías, son a sentenza de morte da recuperación
económica e dos servizos públicos esenciais deste
país.
Recórdolle, señor presidente, que estes son os orzamentos
de 2011 que confirman a partitura pola que vai dirixir o
seu Goberno os dous terzos da súa lexislatura. Xa non é a
chegada, xa non é o ecuador, cando rematen os orzamentos
que estamos analizando hoxe xa soamente lle queda pouco
máis dun ano de goberno. Por iso que xa non hai marxe á
improvisación nin marxe ao aprazamento de toma de decisións.
Dentro de catro meses, cando cheguemos ao ecuador
desta lexislatura, imos ver que o único que fixo todo este
tempo foi crear máis paro, destruír emprego, abandonar sectores
produtivos, desmantelar o sistema de servizos públicos
esenciais; e, iso, si, sempre acompañado como música de
fondo dun ataque frontal ao noso idioma e dunha clara actitude
de clientelismo político que botou por terra a súa promesa
de ética e de transparencia.
Os orzamentos non resolven ningún dos problemas de
Galicia, pero agochan na letra pequena un intento novo nos
25
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
últimos anos e que me parece incrible: usurpar a soberanía
desta Cámara introducindo cambios lexislativos en materias
tan sensibles como a ordenación urbana, a función pública,
o canon eólico ou o Banco de Terras, que só reflicten unha
disxuntiva, ou é un elemento de improvisación ou é un elemento
de vulneración democrática da Cámara deste país.
Vostede sabe perfectamente e temos informes –ambiguos,
pero que, se os quere ler un ben, póñeno moi claro–, que o
CES ten que dicir que non poden levar adiante estes procesos,
que a Asesoría Xurídica –e desde aquí manifesto a miña
sorpresa polo seu silencio– non pode estar calada cando vostedes
reformen catro leis sen informes xurídicos que dean
aval a este país. (Aplausos.)
En definitiva, señor presidente, os orzamentos da Xunta
para o 2011 son –e non imos andar con palabras complicadas–
un engano, do principio ao fin, ás galegas e aos galegos.
Primeiro, porque é un orzamento insostible, porque
remataremos esta lexislatura –señora conselleira, señor presidente,
conten a verdade, que a vostedes lles gusta moito a
verdade– co triplo de débeda coa que recibiron vostedes este
Goberno. Porque resulta, señora conselleira, que parece que
a débeda, por un lado a pública, a privada por outro... Non,
pero mire, hai un problema, hai que pagar as dúas. Sume por
aquí ou sume por alí, van rematar vostedes con cerca de
11.000 millóns de euros, deixando hipotecado o futuro deste
país e deixando, sobre todo, sen sentar as bases de cambio
do modelo económico.
É un orzamento cheo de incertezas. O recoñecemento
das propias previsións vén demostrar –cando falan vostedes
dun desemprego do 15%, hoxe mesmo xa estamos por riba
dese 15%– o fracaso daquelas previsións realistas que a vostedes
tanto lles gustaban. Pero sobre todo, conselleira e presidente,
estes orzamentos certifican a parálise da modernización
deste país, nomeadamente das infraestruturas de comunicación
estratéxicas, das medioambientais, e é aquí onde a
súa responsabilidade como xestor, como planificador e
como responsable político alcanza o seu máis alto expoñente.
Este orzamento que vostede presenta é a combinación de
vinte meses de paralización de infraestruturas, de dilación de
investimentos previstos, de anulación de obras licitadas e
adxudicadas, de presentación de plans que xa nacen mortos,
e dunha realidade virtual que vostedes intentan vender ago-