DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
Pero mire, tengo que hablarles de política tributaria…
(Murmurios.) (Interrupcións.) Certamente, xa falo, perdón,
é que estaba lendo a literalidade da acta. (Murmurios.) Perdón,
señor Lobeira, por se o secretario de Facenda, Carlos
Ocaña, non recoñecía as súas verbas, porque para min son
importantes, ¡eh! (Aplausos.)
Ben, dicía que teño que falarlles de política tributaria.
“Miren, non é o momento de facer grandes reformas fiscais”,
ministra de Economía e Facenda, dixit. Pois ben, loxicamente,
os seus colaboradores discrepan abertamente dela.
O Instituto de Estudos Fiscais vén de publicar un estudo de
socioloxía tributaria onde di que a percepción da fraude está
medrando entre a poboación e que mesmo medran as condutas
xustificativas da fraude entre os empresarios e profesionais.
Tamén o Instituto de Estudos Fiscais vén de publicar
un estudo sorprendente que recomenda baixar o tipo
efectivo de impostos sobre sociedades incrementando as
bases tributarias. Isto dío alguén tan pouco sospeitoso como
Albi. Eu estou de acordo co plantexamento, e estou de acordo
con algo máis. Tamén teriamos que revisar os gastos
deducibles, tamén o teriamos que facer, porque ocorre que ás
veces miramos ao noso redor e copiamos, e copiamos mal.
Nós temos unha deducibilidade sen límite dos gatos que
corresponden ás operativas holding para favorecer os investimentos
no estranxeiro. ¿Que fixemos? Copiar mal de
Holanda porque eles non desprotexeron a base impoñible
permitindo a redución sen límite destes gastos financeiros, e
eles, loxicamente, non tiveron ese efecto pernicioso sobre o
déficit por conta corrente que supón un apalancamento excesivo
do sector privado.
Pásanos que ás veces miramos equivocadamente ao
noso redor. O G-20 ás veces utiliza a Unión Europea coma
se fose unha única rexión e teñen realidades moi distintas.
Pero parece que en España tamén confundimos a Europa dos
27 como unha única rexión porque nos dedicamos a xustificar
o que fai Europa para aplicar nós o que nin responde á
mesma realidade económica nin responde ao mesmo crecemento
económico ou á mesma fase do ciclo económico.
Subir os impostos argumentando que temos menos presión
fiscal que a media da Unión Europea é unha falacia,
porque é descoñecer a nosa realidade económica e é descoñecer
tamén que a presión fiscal é función inmediata da
recadación tributaria. Por exemplo, se nos fixamos en Dina-
37
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
marca, España ten un 18% menos de presión fiscal que
Dinamarca, pero ten máis esforzo fiscal. ¿Por que? Porque
temos a metade de renda media per cápita. Pero mire, se nos
fixamos por exemplo, en Francia, Francia no 2009 tiña un
76% da ratio da débeda pública e España un 54%. No entanto,
se vemos a forma de financiar esa débeda pública, hai
unha ratio bastante significativa, que é a débeda pública en
ingresos coactivos. Pois ben, nesa ratio gaña España porque
temos un 79 fronte a un 76 de Francia.
Ocorre que estou intentando demostrarlles que sobre o
que hai que incidir é sobre a recadación tributaria non sobre
o tipo de gravame. Loxicamente, nestes efectos hai que
observar as estatísticas con profundidade, non quedar na
mera superficie, porque tamén falaba o señor Aymerich de
que tiñamos unha baixada de recadación no 2009. Supoño
que se estaba referindo ao IVE. Pero mire, como unha
mesma explicación non pode servir para unha cousa e a contraria,
ocorre que no 2009 baixou moito a recadación do
IVE, pero ¿sabe por que baixou a recadación do IVE? Como
consecuencia das medidas discrecionais adoptadas polo
Estado e que foron soportar nun mesmo ano dúas devolucións
do IVE. Estamos falando de 6.500 millóns de euros
menos, que agora pretenden reflectirnos a nós. Esta foi a
desculpa que se utilizou para subir o IVE dous puntos. Por
certo, cada vez que están falando da pouca rebaixa do gasto
corrente nas comparanzas co 2009 deberían de ter isto en
conta. Temos que pagar dous puntos máis de IVE, non é
pouco.
Pero, miren, o secretario de Estado, despois de presumir
sistematicamente sobre que a recadación do IVE de setembro
estaba incrementadísima respecto da mesma recadación
de setembro do 2009, máis aló do efecto anuncio propio de
xullo, tivo que chegar o presidente do Goberno dicindo que
estabamos a piques de volver á recesión. É que, loxicamente,
este comportamento non se compadece coa realidade,
porque temos unha baixada do consumo interior do 1,1%,
temos unha baixada da demanda interna do 1,4%. Non sería
porque non houbese voces autorizadas que o dixeran. O
mesmo Nobel Robert Lucas dixo que subir impostos en
plena crise é un erro. Pero o Fondo Monetario Internacional
vén dicindo que os recortes deben vir da man doutro lado,
porque o peor que pode facer un país de cara ao seu crecemento
é recortar os investimentos e ao tempo subir os
impostos, que é precisamente o que estamos facendo.