DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
cos fundamentais. A proba é a consolidación do gasto
corrente que temos, medrando en cifras de arredor do 9% en
gastos de persoal, e a proba é tamén o volume inxente de
asistencias técnicas, que moitas delas consolidaron vía sentencia
xudicial en gasto corrente.
Pero miren, así como no caso do Estado o utilizar transferencias
finalistas ou ben inflar as entregas a conta tiña a
mesma consecuencia financeira, que foi o endebedamento,
xa que fixeron un orzamento irreal ao que os ingresos non
ían chegar, pero eses ingresos irreais podían financiar tanto
as transferencias finalistas como as entregas a conta maiores
do que correspondía á situación económica real. O resultado
é que, se non hai ingresos, houbo endebedamento, e o resultado
foi pechar cun 9,2% de déficit que ten o Estado no
2009. Pero así como para eles era indiferente utilizar unha
ou outra fórmula e o resultado era o endebedamento, para
esta Comunidade Autónoma a diferencia non foi neutral, a
diferencia consiste en que temos que devolver 2.500 millóns
de euros. A nosa petición era perfectamente coherente con
isto: xa que o Estado xa estaba endebedado, podiamos
acompasar as devolucións desas liquidacións negativas precisamente
ao ritmo de amortización da débeda xa contraída.
Certamente, claro, non sei por que iamos supoñer que se
o Estado descoñecera as regras de funcionamento do sistema
de financiamento das comunidades autónomas, que é complexo,
ía acertar nas sutilezas da contabilidade nacional e
das regras do SEC 95, que non é menos complexo. É precisamente
o que está pasando.
Eu invítoos a intentar cadrar o resultado orzamentario e
o resultado en termos de contabilidade nacional que se deriva
dos orzamentos xerais do Estado 2011; estamos falando
dun 4,8 por un lado de déficit ou de un 2,3 por outro. A diferenza,
os 20.000 millóns de euros de axuste que corresponden
á devolución das liquidacións negativas.
Pero, ocorre que, sorprendentemente, con esas liquidacións
negativas, ¿que é o que vai facer o Estado? Pois mire,
eu non o teño confesado, pero hai que botar unha ollada ao
informe eonómico-financeiro, á conta financeira que acompaña
o orzamento do Estado, onde vemos que hai unha diferenza
entre capacidade e necesidade de endebedamento e o
endebedamento neto deses 20.000 millóns de euros. Quere
dicir que o Estado se vai endebedar outra vez por esas liqui-
35
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
dacións negativas. Un mesmo gasto xerou endebedamento
no 2009 e vai xerar endebedamento do Estado no 2011. Non
sei se esta é a conduta máis recomendable para o momento
que está vivindo o país, especialmente se temos en conta que
xa Bruxelas deseñou un novo procedemento para o protocolo
de déficit excesivo para sancionar precisamente os graves
desequilibrios macroeconómicos existentes nun país, e o
comisario Olli Rehn precisamente citou o caso de España.
Pois ben, estas son algunhas das consecuencias precisamente
dunha política económica errática. Pero eu dicíalles
que non bastaba con facer política seguidista, e que nalgunha
medida estas consecuencias de hoxe, 2.500 millóns de
euros, eran consecuencia do Estado. Pero non abonda esta
explicación, porque, miren, esta Comunidade Autónoma
reclama continuamente o exercicio da autonomía financeira.
É lóxico, ten dereito a esa autonomía financeira, pero ocorre
que hai que exercela, e tamén hai que saber pagar as consecuencias
do mal exercicio da autonomía financeira.
Cando digo que hai que mirar o cadro macroeconómico
do Estado, hai que facelo con visión crítica. Nós, desde logo,
non cremos as previsións do orzamento do Estado, e dicímolo.
Nós dixemos que no 2009 era un orzamento irreal, e
foino. Pois ese exercicio de madurez financeira o que requiría
é precisamente esa estratexia que puido ser da man do
Estado e non foi. É dicir, incrementar as transferencias finalistas
para cebar a bomba da demanda vía investimentos puidérono
facer vostedes. Porque, claro, é moi cómodo abrir as
mans aos cartos que chegan do papá Estado sen cuestionarse
que é o que está pasando. Porque ¿como non se pode facer
nada cando empeza a serie de sete trimestres seguidos de
decrecemento, de crecemento negativo? ¿Como se pode non
facer nada? ¿Como o Estado, que ten o Goberno, que é o que
ten que estar planificando continuamente, non se adianta a
esa situación e fai acopio de investimentos, que é o que
había que facer, facer acopio de investimentos, e, en lugar
diso, consolidación de gasto corrente e incremento das
infraestruturas?
Miren, na porcentaxe de crecemento entre o 2006 e o
2008, nove de cada dez euros foron destinados a consolidar
gasto corrente. E ¿que ocorreu cos investimentos que necesita
tanto esta Comunidade Autónoma? Pois que os crearon
para nós, e agora critícanos; agora que temos que buscar fórmulas
que complementen o orzamento, critícanos. Pois