DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
educación pública. E veñen facelo, conselleira e presidente,
como fan sempre os partidos conservadores: aproveitamos a
crise e cambiamos o servizo polo beneficio. (Aplausos.)
Aproveitamos a crise e nese momento, señora conselleira,
vostedes o que van facer é dicir: como isto está moi mal, o
que teña cartos que veña e que o arregle.
Mire, señor presidente, eu quero pedir, claramente, que
pense que en fronte hai un partido, que é o socialismo galego,
que está pendente de que vostede poña encima da mesa
unha proposta para sacar adiante este país. Que queremos
falar con vostede de emprego, que queremos falar con vostede
de sanidade, que queremos falar con vostede de política
territorial. E, señora conselleira e señor presidente, os atallos
nunca son bos: escoller a Lei orzamentaria para meter de
rondón cambios estruturais deste país só transmite unha
cousa: improvisación. Vostedes están saíndo desta crise con
improvisación e esperando que escampe.
A señora PRESIDENTA: Remate, por favor, señor Vázquez.
O señor VÁZQUEZ FERNÁNDEZ: Pero neste país hai centos
de miles –remato, señora presidenta– de homes e mulleres
que están esperando unha cousa que soa tan normal que ata
dá risa dicila: están esperando por un presidente e por un
Goberno que se poña a resolver os problemas deste país.
Nada máis e moitas grazas. (Aplausos.)
A señora PRESIDENTA: Moitas grazas.
Para o peche do debate ten a palabra a conselleira de
Facenda.
A señora CONSELLEIRA DE FACENDA (Fernández Currás):
Moitas grazas, señora presidenta.
Señor Vázquez, fala vostede de improvisación. Certamente
non sei que improvisación, supoño que esa é a folla
de ruta que ten xa aprendida porque é a que vostedes practican.
Pero este Goberno non improvisa nada, este Goberno
fai unha planificación seria, rigorosa, constante, realista,
acertada. Temos unha folla de ruta económica por primeira
vez na historia desta comunidade autónoma. (Aplausos.)
(Murmurios.)
47
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
A señora PRESIDENTA: Silencio, por favor.
A señora CONSELLEIRA DE FACENDA (Fernández Currás):
Señor Vázquez, fala de negociacións. Eu non sei que negociacións
pretende e non sei se terá falado con outros conselleiros.
Polo que a min respecta, eu unicamente téñolle que
dicir que levo dous orzamentos, dous orzamentos, por primeira
vez na historia desta comunidade autónoma, negociados
cos axentes sociais e os grupos políticos. (Aplausos.)
Aínda hoxe estou esperando as súas propostas, aínda hoxe.
(Aplausos.) (Murmurios.) Que no seu momento dixeron que
xa no debate parlamentario xa me enteraría do que propoñían
o BNG mais o PSOE. Ben, pois así o fixen; eu, dende
logo, estudo atentamente –como xa puideron comprobar na
miña réplica– as emendas que fixeron.
Certamente, cando eu volvín requirir o apoio dos axentes
sociais e mais os grupos parlamentarios de cara a unha nova
aldraxe que se está facendo con esta comunidade autónoma
da man da negación dun dereito recollido na Comisión bilateral,
que é o Fondo de Cooperación, 243 millóns de euros,
todos apoiaron a nosa proposta menos o PSdeG. Claro, loxicamente,
xa sabiamos que o señor Vázquez tiña información
privilexiada e que hoxe confesa na Cámara: non van vir os
cartos correspondentes ao Fondo de Cooperación.
Mire, cando falamos de equilibrio territorial, no eixe 4
do Plan estratéxico, equilibrio territorial, estamos falando de
investimento por habitante. Eu non sei –recoñezo que teño
máis facilidade para as contas–, pero é o investimento por
habitante en Ourense ou en Lugo o duplo que en Pontevedra
e A Coruña.
O gasto en I+D+i. Mire, sabemos que queremos mudar o
modelo de crecemento, e nós facemos unha aposta por iso.
Certamente esta é unha necesidade compartida por todo o
país: temos que incrementar a competitividade, temos que
seguir afondando no I+D+i. Pero, miren, esta comunidade
autónoma baixa un 0,8 % as achegas correspondentes ao
I+D+i, e o Estado rebaixa nada máis e nada menos que un
8,37 %.
Respecto ás colaboracións público-privadas, eu téñolle
que dicir, señor Aymerich, que certamente, cando vostede
está falando, está comparando débeda pública coas TIG
correspondentes proxectos, non son magnitudes homoxéne-