DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
podería apenas investir nada. Así o aforro corrente desplómase
desde o ano 2009. Se descontamos o efecto da caída no
nivel salarial dos funcionarios públicos, ese aforro estaría
próximo a cero, o que evidencia o rendemento nulo das políticas
de austeridade. Pero tamén hai un problema a medio e
longo prazo polo aumento da débeda e a sobredimensión e
incorrecta orientación do financiamento privado, non só porque
continúa aumentando a débeda pública formalizada
senón porque a isto hai que engadirlle a devolución de anticipos
á Administración xeral do Estado e a débeda encuberta
do financiamento público privado para investimentos, en
caso de que isto se realice. Por dar só un dato, a cada familia
galega, vaille corresponder ao final do mandato unha
débeda da orde de 10.000 euros ao remate da lexislatura en
tres cuartas partes xerada durante o seu período de goberno.
Dez mil euros que teñen que ser pagados, porque a débeda,
ao final, hai que pagala, e pódese pagar con crecemento,
pero, se non hai crecemento, terán vostedes que atopar outra
fórmula, e non pode ser outra que a subida de impostos.
¿Que propoñemos, por tanto, dende o Grupo Socialista
nesta situación? Pois establecer prioridades adaptadas á conxuntura:
non se me ocorren outras que o emprego e os servizos
básicos e reflectilas no orzamento; ter ambición, ademais,
na política de ingresos para dispor dos recursos precisos
para desenvolver estas políticas. Sabemos que é posible
organizar doutra maneira o orzamento, e demostrámolo
cambiando máis de 500 millóns de euros, movendo máis de
500 millóns de euros, e establecendo xustamente os recursos
precisos para estas prioridades.
A previsión de ingresos nos tributos propios ou cedidos
está por debaixo do razoable. Esta falta de ambición da
Xunta de Galicia só se xustifica cunha estratexia preventiva
para poder pechar o orzamento sen dificultades, facilitando
a xestión das contas, pero ten custos serios en termos de
oportunidades sociais perdidas; unha lóxica contable que
prexudica notablemente os cidadáns. Xa o diciamos o ano
pasado, e os documentos da propia Xunta de Galicia parecen
darnos a razón. Na memoria deste ano do orzamento indícase
que a evolución da recadación é moito mellor que as previsións
efectuadas, e indícase tamén que a isto hai que
sumarlle, cando menos, 70 millóns adicionais derivados de
melloras na xestión. O curioso é que con este recoñecemento
e esta previsión se volve incorrer no mesmo erro neste
exercicio. En sucesións, por exemplo, as previsións de
Número 68
22 de novembro de 2010
ingresos para o 2011 son inferiores aos dereitos recoñecidos
nos seus primeiros meses do 2010. Non nos parece unha
estratexia sensata; non nos parece cando, ademais, se publicita
a axencia tributaria, que se crea a través da Lei de acompañamento
–que veremos mañá–, e que debería favorecer,
por tanto, unha maior recadación. Saben vostedes da nosa
insistencia en arrancar un compromiso ao Goberno galego
de priorizar o combate contra a fraude fiscal, unha insistencia
que levou a votacións neste Pleno, votacións en contra
por parte do Grupo Popular con argumentos estraños sobre a
súa inoportunidade en tempos de crise. Chama poderosamente
a atención que a creación da Axencia Tributaria non
suscite ningún sobresalto na estimación de ingresos; ao contrario
que esta siga sendo inferior ao razoable. É a mellor
demostración de que se trata dunha operación de márketing
á que non se lle quere dar contido no ano 2011. Pero a nosa
aposta é radicalmente diferente, e verémolo mañá á hora de
discutir a Lei de acompañamento.
Por outro lado, propoñemos unha modificación nos tipos
a aplicar nos tramos máis altos do IRPF que terá o seu correlato
na correspondente modificación da Lei de medidas fiscais
e administrativas. Esta iniciativa pretende equilibrar o
reparto da carga fiscal da crise. Os sectores sociais máis
débiles son, sen dúbida, os máis afectados polos axustes nos
gastos. Por este motivo, o noso grupo cre que para garantir a
cohesión social e a solidariedade, mentres se reinicia a
modernización de Galicia, é o momento de utilizar a nosa
autonomía fiscal para acadar máis recursos; algo que nos
colocaría en sintonía con outras comunidades autónomas.
Galicia está –e vostedes sábeno perfectamente– entre as
áreas de menor tributación relativa. Hoxe estamos nunha
situación de emerxencia fiscal, da que este orzamento é unha
proba clarísima. Deixen a estratexia de ilusionismo fiscal de
curto percorrido e acepten a necesidade de actuar tamén
sobre os ingresos para ter unha facenda máis sostible e un
reparto dos custos da crise máis equitativo.
Pero os ingresos necesarios para financiar as actuacións
propostas proceden tamén de actuar con decisión sobre os
gatos correntes non eficaces e sobre algúns gastos de investimento.
A redución de gatos, por exemplo, en investimentos
inmateriais e en partidas non eficientes permite liberar
importantes recursos. Eu creo que este orzamento 2011 non
traduce suficientemente o carácter excepcional da situación
orzamentaria. Se utilizamos a clasificación funcional do
60