DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
xidos aos que perderon o emprego. E como consecuencia da
perda de emprego, fican moitos casos de exclusión social. A
diferenza entre estar nos niveis de pobreza, ou nos niveis
máis acaídos de vida, é o emprego, é o elemento que delimita,
é a liña vermella que delimita estar nun proxecto de
inclusión social ou non. Non é a formación xa, non é nada
máis que o emprego.
¿Por que non se fala de emprego? ¿Por que non se fala
de pobreza, se estes son os problemas que hoxe os galegos e
as galegas están poñendo enriba da mesa? Seguramente porque
iso se contradí con parte do que vostede di. Hoxe presumiu
de ser os que menos se endebedaban despois de Canarias.
¿Realmente iso é algo que vostede ten que poñer aquí
como valor? O que haberá que poñer como valor é se o
endebedamento que se leva adiante serve para manter o
Estado de benestar, serve para impulsar a nosa economía.
Ese é o debate primordial. Non é quedar ben orzamentariamente,
non é dicir que teñamos credibilidade ante mercados
que son os responsables da crise económica na que estamos.
¿Ou é que fai escasamente un ano non diciamos que
había que mudar as regras de xogo das grandes entidades
financeiras, que había que regulalas, que había que vixialas,
porque fan trampas? Por certo, fixeron moitas, pero ningún
desde logo tivo responsabilidades.
Porque isto dá despois un debate absolutamente falso.
Mire, aquí ninguén cuestiona que lle deamos miles de
millóns de euros á banca. Argumento: son para salvar o sistema
global –bastante abstracto, por certo–. Agora, cando as
subvencións teñen un carácter social, entón fálase de derroche,
de gasto, de pouca austeridade. ¡Oia!, se precisamente
as axudas van dirixidas á maioría social, a esa maioría social
que é a que pon os recursos para facer precisamente estes
orzamentos.
Polo tanto, temos que priorizar, e uns orzamentos teñen
contido ideolóxico, e estes son uns orzamentos que avanzan
nas privatizacións e desmontan os servizos públicos, clarisimamente
e en todos os campos de actuación, como iremos
agora precisamente mirando.
Desde o Bloque Nacionalista Galego puxemos en marcha
unha emenda que pon enriba da mesa 357 millóns de
euros. E eu quero seguir o seu fío argumental. Nós non com-
53
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
partimos, non apoiamos o seu Plan estratéxico, porque diciamos
que non estabamos de acordo con moitos puntos, con
moitos obxectivos –non tanto obxectivos senón a maneira
de levalos adiante–, e polo tanto porque iso era avalar tamén
a súa política económica.
Vostedes o dixeron ademais na presentación dese Plan
estratéxico: este Plan estratéxico é a teoría dos orzamentos
do ano 2011; efectivamente o é, e irémolo mirando. Non
apoiamos aquel Plan estratéxico e tampouco imos apoiar
desde logo estes orzamentos. Porque miren, ¿cal é a realidade?
A realidade é que, dos cinco eixes estratéxicos que vostedes
poñen en marcha, unha cuestión é o que din e outra é
o que fan.
E vou comezar polo primeiro, cohesión social, benestar
e calidade de vida. E neste obxectivo póñense unha serie de
liñas estratéxicas: a revitalización demográfica, as prestacións
sanitarias públicas, o acceso á educación e á cultura,
impulsar a igualdade de oportunidades e a inclusión social.
¿E que nos din estes orzamentos? Pois estes orzamentos dinnos
que hai 55.000 familias que reciben axuda para comer
todos os días. Estes orzamentos dinnos que se suprimen os
equipos de inclusión social nas cidades. Estes orzamentos
dinnos que hai unha dramática redución dos plans de inclusión
social. Estes orzamentos e outros informes dinnos que
a nivel de sanidade hai 6.800 operacións menos que no ano
anterior, no ano 2009; non o di o Bloque Nacionalista Galego,
dío o Informe do Consello Económico e Social. Dinnos
que hai 227.000 persoas esperando unha primeira consulta
–das publicadas por certo, aínda non sabemos as que vostedes
non publican–. Que rebaixan o capítulo de persoal en
sanidade para mercar ordenadores. ¿Van atender agora os
ordenadores aos pacientes? É o momento de facer ese investimento
¿ou é o momento de poñer servizos e, polo tanto,
capacitación na sanidade pública para atender neste momento
a esas listas de espera interminables?
Pero é que vostedes, que tamén apostan aquí por unha
educación trilingüe, suprimen o 35,14 % das bolsas de
aprendizaxe en inglés. Nas bolsas de FP –iso que dicían vostedes
hai uns días, que é o modelo que hai que impulsar para
vincular empresa-formación–, a realidade é que vostedes a
baixan un 53 %. As bolsas para alumnado universitario redúcense
nun 50 % case. Recórtanlles o 35 % aos comedores
escolares. É curioso: quítanlle 90.000 euros a Preescolar na