DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
Debemos seguir buscando, ao mellor as prioridades están
na capitalización en termos físicos. Pero os orzamentos indican
tamén algo diferente: entre 2010 e 2011 a caída nun 36
% en investimentos e transferencias de capital, a máis espectacular
de toda a historia da autonomía de Galicia. Non se
van poñer en marcha novos proxectos con cargo aos orzamentos
deste exercicio. O Goberno da Xunta vaise limitar a
completar con atraso os proxectos que puxo en marcha o
Executivo anterior e este non foi quen de parar.
E o resto, o impulso modernizador prometido, a aplicación
de recursos importantes en termos de infraestruturas,
¿onde está? Vou poñer só dous exemplos: a autovía Carballo-Berdoias,
que foi anulada, volveu licitarse e foi anulada
outra vez, e da que agora nada sabemos; pero xa consumiu
este Goberno o 40 % do seu tempo e aínda non está nin
sequera licitada esta que constituía unha das súas prioridades.
Ou a ampliación do hospital de Pontevedra, transmutada
nun novo hospital, que consumirá moitos máis recursos,
pero que segue sen ter nin unha data prevista para o seu
comezo.
O señor presidente da Xunta vai pasar tristemente á historia
desta comunidade autónoma por ser o presidente do
parón da modernización de Galicia. E, en todo caso, as
novas licitacións de certa importancia serán baixo fórmulas
de colaboración público-privada, procedemento máis caro,
máis ineficiente e non sostible nin transparente. De momento,
por certo, sen estar traballando as máquinas en ningunha
das anunciadas, e xa pasaron dezaoito meses de goberno. E
o máis importante: non hai garantía sobre o rendemento dos
investimentos efectuados, que sexa maior que o seu custo,
nin da súa sostibilidade, máis ben todo o contrario.
Pero ao mellor estamos sendo parciais e estamos buscando
onde non debemos, ao mellor a prioridade deste orzamento
ten sido manter incólume o sistema de benestar, quizais.
Pero os datos de novo indican outra cousa. Xa se dixo
esta mañá: se sumamos a produción de bens públicos de
carácter social, acción social e vivenda redúcense en 600
millóns os recursos destinados a esta gran área. Aínda tendo
en conta a caída do nivel salarial dos funcionarios, resulta
que a redución ronda os 400 millóns de euros. ¿Saben vostedes
canto se pode facer con 400 millóns de euros? Pois
seguramente solucionar dun plumazo as listas de espera
sanitarias, ou seguramente colocar 10.000 mestres adicio-
59
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
nais en atención primaria, se isto fora preciso; pódese repartir
doutra maneira. E este recorte ademais aplícase a todas
partes: en educación, 156 millóns de euros; en sanidade,
183.
¿E que sucede mentres tanto coas listas de espera hospitalarias?
Que se disparan, como lembra o Consello Económico
e Social. ¿E coa atención primaria? Que empeoran
substancialmente as condicións. E mentres estimulan os
concertos e introducen os capitais privados no corazón das
infraestruturas da sanidade pública. Se aquí non hai unha
estratexia programada de deterioración pública e privatización
do sistema sanitario, a verdade é que están acertando
demasiado.
¿E en protección e promoción social? Pois o recorte, de
novo, 58 millóns de euros. Pensen vostedes que hai 2.000
galegos en situación de exclusión social que se van ver
directamente afectados pola desaparición da partida do Plan
de inclusión social para as cidades, anulándose os equipos
técnicos que efectuaban a busca de emprego ou a xestión das
axudas. Pensen que o Plan de acción xitana, as persoas sen
teito ou o acollemento familiar reducen á metade as súas
partidas no momento de máxima emerxencia social en Galicia.
Vexan vostedes a risga. Na propia memoria do orzamento
prevese un incremento de 1.000 persoas no número
de persoas merecentes de atención, un 18%, pero o orzamento
segue igual, e un incremento do 151% nos perceptores
de axuda social da emerxencia, pero o orzamento segue
igual.
En vivenda, a rebaixa do último ano dos programas de
vivenda ascendeu a 65 millóns de euros, tanto en fomento de
rehabilitación como na calidade da vivenda como no acceso
á vivenda. Son recortes sistemáticos, xeneralizados e cegos
que nos fan retroceder nos dereitos sociais, na protección
social, na produción de bens públicos.
Recortes brutais tamén en materia de igualdade. E vou
dar só un dato: o Programa de igualdade de oportunidades
pasa de 33,5 millóns en 2009 a 6,7 no ano 2011. (Aplausos.)
Por outro lado, agudízase a insostibilidade das contas
públicas autonómicas polo nivel de aforro público. O aforro
neto representa apenas o 6% dos gastos de capital. Sen aportes
externos e sen endebedamento a Xunta de Galicia non