DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA

Número 68
22 de novembro de 2010
orzamento, e eu preguntase onde deberían aplicarse con
máis intensidade os recortes para exercer realmente unha
política de austeridade, seguramente vostedes me dirían que
nos gastos burocráticos, na función da Administración xeral.
Pois ben, é xustamente nesta función da Administración
xeral –que é onde deberían concentrarse os esforzos de austeridade–
onde o nivel de gasto en termos absolutos no ano
2011 é igual ao do ano 2010; igual. Aquí non hai ningún
recorte, non hai ningún axuste. Se deixamos a clasificación
funcional e imos a algo máis expresivo, que é a clasificación
orgánica, vemos que a única consellería que aumenta a súa
capacidade de gasto é a Consellería de Presidencia. Debe
haber aquí algo de carácter estratéxico que a min me escapa
nos gastos da Consellería de Presidencia, porque é a única
que merece unha atención especial nun momento tan delicado
coma este en tempos de crise. E a verdade é que creo que
a explicación hai que buscala fóra do Goberno, hai que buscala
na condición de secretario xeral do Partido Popular de
Galicia nun ano electoral do señor Rueda. (Aplausos.) Iso é
o estratéxico, o núcleo político do gabinete. Trátase máis da
economía política do poder da Xunta de Galicia que de dar
resposta ás necesidades dos cidadáns.
E agora permítanme explicar a aplicación das prioridades;
en primeiro lugar, o reforzamento das políticas sociais básicas.
Marcámonos o obxectivo de manter o nivel de gasto en
termos absolutos, tendo en conta a redución salarial dos funcionarios,
porque non debemos deixar desatendidos en
momentos de dificultades os cidadáns que máis o precisan. En
educación, aplicamos 55 millóns de euros adicionais. Traducíndoo
ao persoal, sabendo que non todo é persoal, pero traducíndoo
ao persoal, para darnos unha idea, isto significaría
arredor de 1.100 mestres a maiores en educación primaria ou
na ESO. Con dúas liñas estratéxicas: a primeira, converter a
crise nunha panca para o futuro. Coñecen vostedes que as dificultades
de mercado de traballo teñen levado a moitos xóvenes
outra vez ás aulas, ou a prolongar os seus estudos. É unha
boa decisión porque permitirá saír da crise con máis capital
humano aos que rematen felizmente os estudos e tamén con
máis oportunidades de emprego. Pero a Administración educativa
non debería ollar para outro lado. Saben tamén que o
Ministerio de Educación ten feito un esforzo para ampliar as
bolsas. Infelizmente, a consellería vai noutra dirección. Por
iso apostamos pola posta en marcha dun programa de bolsas
destinadas á recuperación de estudos de mozos e mozas con
dificultade de inserción laboral e para familias en grave situa-
61
DIARIO DE SESIÓNS DO PARLAMENTO DE GALICIA
ción de desemprego. Por iso tamén apostamos pola posta en
marcha dun plan especial de formación profesional. Ademais,
apoiamos o reforzamento da investigación e da innovación,
cun programa de consolidación da carreira profesional dos
investigadores que permita reter en Galicia a xóvenes prometedores
no ámbito científico e técnico.
E a segunda das estratexias no ámbito educativo ten que
ver con reforzar a calidade e con combater o fracaso escolar.
O fracaso escolar segue a ser demasiado alto en Galicia. Un
de cada catro alumnos experimenta o que podemos chamar
“o abandono escolar temperán”, cando o obxectivo da estratexia
de Lisboa é de que sexa un de cada dez. Por iso debemos
facer un esforzo con programas de reforzo que limiten
este abandono e que aumenten os nosos recursos para a ensinanza
de idiomas ou para outros elementos de aumento da
calidade. E aínda facemos un esforzo no incremento dos
fondos para a normalización lingüística para manter o nivel
de apoio ao uso da lingua galega.
Tamén é posible aumentar considerablemente os recursos
destinados á sanidade. Non se trata só de destinar máis
fondos. Sen cambiar a deficiente xestión e sen cambiar seguramente
o conselleiro e o seu equipo ter máis recursos resolvería
moi pouco. Trátase de facer unha xestión máis eficiente
que garanta a sostibilidade do sistema de saúde sen reducir
dereitos ou calidade. E destinamos eses recursos á
mellora asistencial, tanto en atención primaria como en
especializada, e a reforzar o programa de investimentos,
para poder cumprir os plans funcionais coa modernización
dos hospitais, así como para reintegrar á esfera pública os
centros de saúde e hospitais da comunidade autónoma.
Aínda estamos a tempo de evitar unha torpeza maior que
afectará moi negativamente a calidade asistencial e pesará
como unha lousa sobre o equilibrio das contas do Sergas no
futuro. As fórmulas de colaboración público-privadas na
sanidade son ineficientes e onerosas. Se de verdade queren
aplicar a austeridade á xestión sanitaria e non están animados
por un ánimo ideolóxico de privatización, reflexionen e
dean marcha atrás nese camiño, escoiten os que onte ocuparon
as rúas de Santiago e clamaron por un cambio nesa
dirección. Aínda estamos a tempo.
Na área de benestar, aumentamos a capacidade de gasto
en 46 millóns de euros, para repoñer os programas de inclu-