Geçmişte ve Bugün Nükleer Enerji Tartışması - Çevre Mühendisleri ...

MACERACI ÜKLEER YAKLAŞIMLAR
Daha 1960'ların sonlarında, 1970'lerin başlarında 1990’ların ortalarına
dönük olarak; yalnızca 10000 Megawatt tutarında nükleer bir güç
potansiyeli, hayal edilmekle kalınmayıp; bu gücün, belli bir nükleer reaktör
türü (doğal uranyum yakıtlı, ağır su yavaşlatıcı Kanada Reaktörü)
(CADU) bazında kurulup, böylelikle üretilecek Plütonyum’la da, ilerideki
yıllarda (örneğin, Avrupa'da birkaç ülkenin birleşerek ancak başarabildiği),
Plütonyum yakan (bir ara kısaca tanıttığım) “hızlı üretken reaktörlerin”,
ülkemizde kurulmasına ilişkin, “bomboş hevesler”, ciddi
ciddi savunabilmiştir (Başbakanlık Atom Enerjisi Komisyonu'nca,
1972'de onaylanan ,“Makroplan”).
Sonraları 1980’lerin başında, askeri dönemde; “ükleer Silâhların
Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması”na (PT), imza koymuş bulunmamıza
karşın “olayın askeri boyutu” öne çekilmeye yeltenilerek, ciheti
askeriyenin ilgisi uyandırılmak suretiyle, tekrardan ham hâlât, programsız,
pırıltısız, her biri Keban Barajı gücünde, dev nükleer santrallerin,
sanki ülkemiz, bir Diktatörler Dünyası’nda, Şah’ın (Đran), Markos'un
(Filipinler), Franko'nun (Đspanya), Galtieri'nin (Arjantin) ülkesiymişcesine,
buraya getirilip kurulması yönünde, abuk sabuk hayaller yeşertilebilmiştir.
Bu arada, bizim adımıza karar verebilirmiş gibi, Uluslararası Atom
Enerjisi Ajansı'na, “hangi tür nükleer reaktörü edinmemizin daha iyi olduğu”,
sorulabilmiştir.
Sonraysa sözüm ona “teknik” adına, ama özellikle “teknif vukufla”
hiç açıklanamayacak şekilde, bize o sıra öneri getirmiş olan üç ayrı ileri
ülkeden (burası sanki bir Karun ülkesiymiş gibi), birbirinden çok farklı
63