Geçmişte ve Bugün Nükleer Enerji Tartışması - Çevre Mühendisleri ...

Prof. Dr. Tolga Yarman
Birçok Plütonyum atom çekirdeği; meydana geldikten sonra, nükleer
reaktör ortamında Uranyum atom çekirdekleri gibi, parçalanır ve nükleer
enerji üretimine katılırlar. Ama işte, hepsi değil... Mangaldaki “külde”,
yanmamış “kömür” kalabileceği gibi, ortamda kalırlar...
Uzatmayalım… “Değiştirilme sırası” geldiğinde, nükleer reaktörden
çıkan “yanmış nükleer yakıt” içinde, demek ki, “yanmamış Plütonyum”
bulunabilmektedir. Haliyle pek çok, başka, radyoaktif atom çekirdeği de
bulunmaktadır. Ama dediğim gibi, bunların en belâlısı, Plütonyum'dur.
Çünkü bir defa, “zehirdir”; soluma yoluyla vücuda alınırsa, “öldürücü”
etkisi vardır. Bunun yanı sıra “radyoaktivite bozunum yarı-ömrü”, yuvarlak
25 bin yıldır. Yani, halen elimizde belli bir miktar Plütonyum
varsa; bunun yarısının radyoaktif olarak bozunup, fazlalık enerjisini atarak
rahatlaması için gerekli süre, 25 bin yıldır. Tüm “ışın etkinliğin” ortadan,
pratikçe kalkması için gerekli süre, şöyle bir “on yarı ömür”dür.
Demek ki, elimizde bir miktar Plütonyum varsa, bunun radyoaktivitesini
defedip rahatlaması için, 10x25 bin yıl, yani 250 bin yıl, gerekli olmaktadır.
O halde nükleer reaktörden çıkan yanmış yakıtları, kazadan belâdan
uzak şekilde, 250 bin yıl saklamamız gerekiyor!
250 bin yıl, kim öle kim kala, fevkalade uzun bir süredir. Bu arada,
“insanlığın yazılı tarihinin”, ancak 5 bin yıllık bir geçmişe dayandığı
anımsanabilir.
Nükleer atıklar 250 bin yıl, nerede saklanacaktır? Bu hiç kuşkusuz,
çok ciddi bir meseledir. Yeryüzünün yaşı 5 milyar yıl kadardır ve yeryüzü
hâlâ volkanik etkinliklere maruzdur. Yine de yeryüzünde;
yüzbinlerce yıldır sükunet içinde olduğu bilinen ve daha yüzbinlerce yıl
sükunette kalacağı tahmin edilen “jeolojik oluşumlar” mevcuttur. Bu
açıdan, nükleer yakıt atıklarının buralara gömülmesi, tasarlanmaktadır.
86