Geçmişte ve Bugün Nükleer Enerji Tartışması - Çevre Mühendisleri ...

Geçmişte ve Bugün ükleer Enerji Tartışması
Şu var ki, hiç kimse (söz konusu oluşumlar ne kadar “sakin” olursa
olsun), yanıbaşında, nükleer atık barındırmak istemeyecektir... Ayrıca,
hiç kimse, yeryüzünde yüzbinlerce yıl boyunca “nükleer kabristanların”
başına, hiç bir şey gelmeyeceğini ve buralardaki “nükleer cesetlerin”
hortlamadan, zararsız bir şekilde “kilit” altında tutulabileceğini, “garanti”
edemeyecektir.
250 bin yıllık “ipotekten” kurtulmanın bir yolu; yanmış yakıt elemanından,
yanmamış nükleer yakıtı, o arada, Plütonyum'u “sıyırıp”, “nükleer
katık” yaparak, tekrar bir nükleer reaktöre yollamaktır. Şu var ki
“sıyırma işlemi” fevkalade meşakkatli ve çok pahalı, üst bir teknolojik
işlemi içermektedir. Burada da teknik içerikli ama siyasi bir karar, verilecektir.
Ya paraya kıyıp sıyırma işlemi benimsenecek; böylelikle Plütonyum,
keza yanmamış nükleer yakıt kazanılıp, Ilâve yakıt olarak kullanılacak
ve dert olmaktan çıkarılacaktır... Ya da, Plütonyum içeren yanmış
nükleer yakutlar, yüzbinlerce yıllık “nükleer kabristanlara” defnedilecektir.
ABD örneğin işte, bu ikinci yolu seçmektedir.
250 bin yıllık nükleer kabir ikametinin, Plütonyumsuz alternatifi, yuvarlak
bin yıldır. Bu süre dahi, hiç ama hiç, kısa sayılamayacaktır. Yeryüzünde
halen bir hükümet ve bunun uzantısında bir kent belediyesince
onaylanıp açılmış, tek bir “nükleer mezarlık” yoktur. Yanmış nükleer
yakıtlar şimdilik çoğunlukla, “çöpleştikleri” nükleer reaktörlerin
yanıbaşlarındaki havuzlarda dinlendirilmektedir.
Nükleer atık sorunu, hiç hafife alınabilecek bir sorun değildir ve bu
konudaki, kaygı taşıyan “doğasever yaklaşımlar” saygıyla, gayet “ciddiye”
alınmalıdır.
Kaygı kaynağı her bir husus, enine boyuna incelenip açıklanmalı ve ne
kadar olabiliyorsa o kadar, giderilmeye çalışılmalıdır. Hiç bir teknisyen
87