J.R.R. Tolkien - Yüzüklerin Efendisi - İki Kule

BÖLÜM X
SARUMAN'IN SESİ
Yıkık dökük tünelden geçip etrafındaki ıssızlığa rağmen hâlâ bir tehdit
oluşturan Orthanc'ın kara kayasına ve çok sayıdaki penceresine
bakarak bir taş yığınının üzerinde durdular. Sular artık neredeyse tümüyle
süzülmüştü. Orada burada üzerleri pislik ve enkaz dolu kasvetli
birikintiler kalmıştı ama o geniş dairenin zemininin büyük kısmı, kara
deliklerle delinmiş, bir o yana, bir bu yana sarhoş sarhoş yatmış direk
ve sütunlarla lekelenmiş bir balçık gölü ve yuvarlanıp gelmiş taş
yığınları halinde tekrar ortaya çıkmıştı. Paramparça olmuş kâsenin
kenarında büyük bir fırtınanın yuvarlayıp getirdiği iri çakılları and^,-
ran muazzam tepecikler, yamaçlar vardı; bunların gerisinde yeşil ve
sarmaşıklarla kaplı bir vadi, dağların kollan arasındaki uzun bir koyağa
doğru uzanıyordu. Bu boş yerlerin üzerinden süvarilerin güç bela
ilerlemekte olduklarını gördüler; kuzey tarafından geliyorlardı, daha
şimdiden Orthanc'a yaklaşmışlardı.
"işte Gandalf, Thdoden ve adamları!" dedi Legolas. "Haydi gidip
onlan karşılayalım!"
"Dikkatli yürüyün!" dedi Merry. "Eğer dikkat etmezseniz yerdeki
kerestelerden bazıları yerinden oynayıp sizi bir çukura fırlatabilir."
Kapılardan Orthanc'a kadar, yoldan geriye ne kaldıysa onun üzerinden
ilerlediler; yerdeki taşlar çatlamış ve balçığa bulanmış olduğundan
yavaş yürüyebiliyorlardı. Onların gelmekte olduğunu gören
süvariler kayanın gölgesi altında durarak beklediler. Gandalf onlan
karşılamak için atını ileri sürdü.
"Ağaçsakal ile ilginç bir tartışmaya girdik ve birkaç şey tasarladık,"
dedi; "hepimiz ne zamandır ihtiyacımız olan istirahata kavuştuk.
Artık yeniden yola koyulmamız gerekiyor. Umarım siz arkadaşlar da
dinlenmiş ve kendinize gelmişsinizdir?"
"Kendimize geldik," dedi Merry. "Fakat bizim tartışmamız dumanla
başladı, dumanla bitti. Yine de eskisine nazaran daha az öfkeli
hissediyoruz kendimizi Saruman'a karşı."
"Öyle mi gerçekten?" dedi Gandalf. "Doğrusu, benim için aynı
şey geçerli değil. Gitmeden önce yapmam gereken son bir işim daha
var: Saruman'a bir veda ziyaretinde bulunmam icap ediyor. Tehlikeli
ve büyük bir ihtimalle de faydasız olacak ama yapılması gerekiyor.
Arzu edenler benimle gelebilir - ama dikkat edin! Ve sakın dalga geçmeyin!
Şimdi sırası değil çünkü."
"Ben geleceğim," dedi Gimli. "Onu görüp, gerçekten sana benzeyip
benzemediğini anlamak istiyorum."
ı "îyi de nasıl öğreneceksin bunu Efendi Cüce?" dedi Gandalf. "Saruman
eğer işine gelirse sizin gözlerinize benim gibi görünebilir. Peki ya
siz onun bütün kalpazanlıklannı anlayacak kadar zeki misiniz? Neyse,
göreceğiz bakalım. Bir sürü değişik göze birden kendini gösterme konusunda
utangaç davranabilir. Ama entlere onun görüş alanından çıkmalannı
söyledim, belki böylelikle onu dışan çıkmaya ikna ederiz."
"Tehlike bunun neresinde?" diye sordu Pippin. "Bize nişan mı alacak,
pencerelerden ateşler mi dökecek, yoksa uzaktan bize büyü mü
yapacak?"
"En akla yakın olanı en sonuncusu, tabii kapısına kadar iyi niyetle
sürerseniz atlannızı," dedi Gandalf. "Ama ne yapacağını veya ne yapmaya
çalışacağını kimse tahmin edemez. Köşeye kısılmış vahşi bir
hayvana yaklaşmak emniyetli değildir. Üstelik Saruman'ın sizin tahmin
bile edemeyeceğiniz güçleri var. Sesinden sakının!"
Sonunda Orthanc'ın dibine geldiler. Kapkaraydı kaya ve sanki ıslakmış
gibi parlıyordu. Taşın çok sayıdaki yüzü, sanki yeni kesilmiş
gibi keskin kenarlıydı. Enderin öfkesini gösteren bütün izler topu topu
bir iki çentik ile minik pulumsu kıymıklar idi.
Doğu tarafında, iki duvann kesiştiği yerde, topraktan çok yukarıda
büyük bir kapı vardı; bunun üzerinde de, demir parmaklıkla çevrili bir
balkona açılan kepenkli bir pencere. Kapının eşiğine kadar, bilinmeyen
bir sanatla aynı kara taştan yontulmuş yirmi yedi basamaklı geniş bir
merdiven yükseliyordu. Bu, kulenin tek girişiydi; ama yük-seleri
duvarlara derin meyilli pervazlarla bir sürü yüksek pencere
oyulmuştu: Yukanda, boynuzlann dimdik yüzlerinden minik gözler
gibi bakıyorlardı.