J.R.R. Tolkien - Yüzüklerin Efendisi - İki Kule

104 iKi KULE
AK SÜVARi
105
hazır et; ben de kemerimde baltamın bağlarını çözeceğim. Ağaçlara
karşı kullanmak için değil," diye ekledi hemencecik, başını kaldırıp
altında durdukları ağaca doğru bakarak. "Sadece, verecek bir karşılığım
olmaksızın o yaşlı adama gafil avlanmak istemem o kadar. Haydi
gidelim!"
Bunun üzerine üç avcı Fangorn ormanına daldı. Legolas ile Gimli, iz
sürme işini Aragom'a bırakmışlardı. Onun da görebileceği az şey
vardı zaten. Ormanın zemini kuru ve dökülmüş yapraklarla doluydu;
ama kaçakların suyun yakınında kalacaklarını tahmin ederek sık sık
derenin kenarına gidiyordu. Böylece Merry ile Pippin'in su içtikleri
ve ayaklarını yıkadıkları yere geldi. Burada hepsinin görebileceği kadar
açık seçik bir şekilde biri diğerinden daha küçük olan iki hobbitin ayak
izleri seçiliyordu.
"Bu güzel bir haber," dedi Aragorn. "Yine de izler iki günlük. Ve
öyle görünüyor ki hobbitler bu noktada su boyundan ayrılmışlar."
"O halde şimdi neyapacağız?" dedi Gimli. "Onları bütün Fangom'da
izleyemeyiz ki. Yeterince tedarikli gelmedik. Eğer onlan bir an
önce bulamazsak, yanlarında oturup dostluğumuzu ispat için hep
birlikte açlıktan ölmekten başka bir faydamız olmaz onlara."
"Eğer gerçekten bütün yapabileceğimiz bu ise, ö zaman öyle yapmalıyız,"
dedi Aragorn. "Haydi gidelim."
Sonunda Ağaçsakal'ın Tepesi'nin keskin ve sarp yamacına vardılar
ve yüksek kaya tabakasına doğru yükselen kaba basamaklanyla taş
duvara baktılar. Aceleyle geçen bulutlar arasından güneş ışınlan parlıyor
ve orman artık daha az kurşuni ve daha az kasvetli görünüyordu.
"Haydi yukan çıkıp etrafa bir bakmalım!" dedi Legolas. "Hâlâ
kendimi nefessiz hissediyorum. Bir süre için daha açık bir hava tatmak
isterim."
Yol arkadaşları yukan ormandılar. En son Aragorn vardı tepeye,
yavaş yavaş hareket ediyor, basamakları ve çıkıntılı kaya tabakasını
yakından tarıyordu.
"Hobbitlerin buraya çıktıklanna hemen hemen eminim," dedi.
"Ama başka izler de var, ne olduklannı anlayamadığım çok garip izler.
Acaba bu çıkıntılı kayadan, ne yana doğru gittiklerini tahmin etmemize
yarayacak bir şey görebilecek miyiz?"
Ayağa kalkarak etrafına bakındı, fakat işe yarar hiçbir şey göremedi.
Çıkıntı güneye ve doğuya bakıyordu; fakat sadece doğu yönünde
manzara açıktı. O tarafta da, gelmiş olduklan ovaya doğru sıra sıra
inmekte olan ağaçların tepelerini görebiliyordu.
"Yolumuzu çok dolandırdık," dedi Legolas. "Buraya hep birlikte
sağ salim gelebilirdik, eğer Ulu Nehir'i ikinci veya üçüncü gün terk
edip batıya sapsaydık. Çok az kişi sonuna gelmeden yolun onlan nereye
götüreceğini görebilir."
"Ama Fangorn'a gelmeyi düşünmüyorduk ki," dedi Gimli.
"Yine de buradayız işte - bir güzel ağa yakalandık," dedi Legolas.
"Bakın!"
"Neye bakın?" dedi Gimli.
"Oraya ağaçlann arasına."
"Nereye? Bende elf gözü yok!"
"Sus! Daha alçak sesle konuşun! Bakın!" dedi Legolas işaret ederek.
"Ormanın içine, şimdi gel Jiğimiz yola. Bu o. Ağaçtan ağaca geçerken
onu göremiyor musunuz?"
"Gördüm, gördüm şimdi!" diye tısladı Gimli. "Bak Aragom! Sizi
uyarmamış mıydım? işte yaşlı adam. Kirli, gri çaputlar içinde: İlk
başta onu göremememin nedeni buydu."
Aragom baktı ve yavaş yavaş hareket eden iki büklüm bir şekil
gördü. Çok uzakta değildi. Kaba bir asaya dayanmış, yorgun argın yürüyen
yaşlı bir dilenciye benziyordu. Başı önüne eğilmişti ve onlardan
yana bakmıyordu. Başka topraklarda olsa onu hoş sözlerle karşılarlardı;
ama şimdi her biri garip bir beklenti içinde sessizce duruyorlardı: Gizli
bir güç -veya kötülük- barındıran bir şey yaklaşıyordu.
Gimli onlara adım adım yaklaşan siluete fal taşı gibi açılmış gözlerle
baktı. Sonra aniden, kendini daha fazla denetim altında tutamaya-rak
patladı: "Yayın Legolas! Yayını ger! Hazırlan! Saruman bu. Konuşmasına
veya bize büyü yapmasına izin verme! önce sen vur onu!"
Legolas yayını alarak yavaş yavaş gerdi, sanki başka bir irade ona
karşı koyuyormuş gibi. Elinde bir oku gevşekçe tuttu ama bir türlü yaya
geçirmedi. Aragom sessizce duruyordu; yüzü tetikte ve dikkatliydi.
"Neden bekliyorsun? Neyin var?" dedi Gimli fısıldayarak.
"Legolas haklı," dedi Aragorn sakin sakin. "Yaşlı bir adarra habersizce,
meydan okumadan, bu şekilde vuramayız, ne kadar korku ve
kuşku içinde olsak da. izle ve bekle!"
Tam o sırada yaşlı adam adımlannı sıklaştırarak şaşırtıcı bir hızla
taş duvann dibine geldi. Sonra onlar kıpırdamadan durmuş aşağıya