Ahmet İnam - Zirvelerin Aynası

www.isaretatesi.com
Bir çıkış, bir kaçış değildir çocukçalık. Ama dehlizlerde
yürüyen, kavramlara sıkışmış, belli çerçeveler içinde kalmış
düşüncenin dışına çıkmaktır. Felsefecilik oynarken mızıkçılık
etmektir: Kurala uygundur ama bu! Bir patika açmaktır;
“buradan da gidilir,” demektir. Geride kalanlara şunu
söylemektir: “Deneyip geleceğim.”
Tazelenmeye giderim. “Yoruldum, yeniden görüp
geleceğim,” derim. “Can bulacağım.” Çünkü hava ağır mı ağır;
bir değişim gerek. Kalakalmaktır bu, Sokrates gibi Şölen
yolunda. Çocukçalığın başladığı yer… Arayışımın yollarından
birinde, daha önce gördüklerimi yeni bir ışıkla görüyor,
görmediklerimi görüyorum.
Perde. İşte benim ona çıkardığım dil,
Gitti öncekiler, hiçbiri benim değil.
Kırlarda elimde uçurtmadır kavramlar,
Geleceğim yine, eskilere selamlar!
Hür müyüm, deli mi? Hayat aralanıyor,
Elimde kalem, ciddiyet karalanıyor.
Kalem ağır, hakikat sağır.
Bunca kahır ––
Kuş olmuş bakın Felsefe yaralanıyor!
Yarayı sarıyor çocuk kalmıyor hatır,
Tenhada garip düşünce mayalanıyor.
128