Ahmet İnam - Zirvelerin Aynası

www.isaretatesi.com
Mübarekler uçsuz bucaksız insan evreninin konargöçerleridir.
Durup oturmayı bilmezler. Herhangi bir düşüncede, duyguda
alıkonulamazlar. Biri, böyle “arargöçer” bir sevgili için şunu
demişti: “Dokunmayın mübareğe!” Mübareğe isteseniz de
dokunamazsınız! Teninin altında bulamazsınız onu. (Behçet
Necatigil Hocam belki bir mübarekti. Kafka? Yunus? Asaf
Halet, mübareğin dünyasını sezmişti. Ama sayabileceklerim
bu kadar. Adı sanı olmayan mübarekler çok daha fazla.
Mübarek adını vermeyendir.)
Mübarek kırılandır. Burukluğu olan. Dünyaya yolu
düşmüş biridir o. Gidecektir o yüzden: “Oraya”. “Sonra”ya.
“Daha”ya. Mahmudcuğum, sen anlarsın, mübareklerden kim
bilir kaçı kapını çalmıştır senin… Çalmadı mı yoksa? Yoksa
mübarek yok mu? Var mübarek, var. Mübareğe izin yok. Yer
yok. Kendine yer açmak için bir imajı benimsememiştir o,
kendine birtakım havalar vermemiştir. Çıkar ilişkilerinin, yaz
dostluklarının, içki sofralarının, bencilliklerin adamı
olmamıştır. Sömürmeye çalışan sömürmüştür onu. Parasını
alanlar olmuş, onu cinsel nesne olarak kullananlar, ondan
kopya çekenler, yapıtlarını çalanlar olmuştur. Ama mübarek
asla kirli bir palto, yırtık ayakkabılar, leş kokulu saç ve sakalla
dolaşmamıştır. Temizdir. Farkedilmez. Dilenmek nedir bilmez.
Susar, işe girer, düz insan olur bazen. Kendi dünyasını
(dünyalarını!) yaşamak ve sevdiği birkaç kişiye yaşatmak için
bedenini korumak, güzelce beslenmek zorundadır.
Sıradanlığın Truva Atı’na binerek yapar bunu. Tanıyabilecek
olana açar kendini. Reklam yapmaz.
16