Ahmet İnam - Zirvelerin Aynası

www.isaretatesi.com
BİR MÜBAREK
Mahmud, Sevgili Dostum,
O günlerdeydi işte; baharın sonuna doğruydu. Karımın
komşulara benim için, “Bu adamın sessiz göründüğüne
bakmayın, edepsizdir o,” dediği akşamlardan birinde. Neden
edepsiz olduğumu düşünürken, kapı çalınmıştı. Açtım: Oydu.
O, mübarek! Solgundu. “Koçum benim, çak!” Çaktı. “N’aber
moruk!” dedi, gülümseyerek. “Moruk, gözlerinden öper,”
dedim. “Ne içersin? Konyak?” “Kahve yeter!” dedi.
Kahvesini içerken dikkat ettim gözlerine: Bu dünyadan
değildi. Çok, çok uzaklardan gelmişti belli ki. (Mübarekler
öyledir: Uzak denizlerin kokularıyla alır götürürler bizi. Onlar
sayesinde anlarız: Dünya tek değildir. Denizler bu bildik
dünyanın denizleri kadar değildir.) Nice denizlerin
akıntılarında çırpınmış, sarp dağ yamaçlarından yuvarlanmış
ve çöllerde günlerce yürümüş gibi yorgun görünüyor, ama
çakmak çakmak çakan gözlerinden uğultulu bir sessizliğin
dinginliği yayılıyordu. Mübareği yeniden anımsadım. Neden
ona mübarek dediğimi.
14