Ahmet İnam - Zirvelerin Aynası

www.isaretatesi.com
Zamanı yorumlayamadığımız sürece yaşamın anlamı kayıptır.
Zaman duyarlılığımızı kazanamazsak, eylemlerimizin ahlâk
değerlerini de kavrayamayız. Zamanı anlayamadıkça insanı
anlayışımız eksik kalır. İnsanın kendisiyle, öteki insanlarla,
doğayla, bilgisiyle, değerleriyle ilişkisi, zamanla olan ilişkisiyle
açığa çıkarılabilir.
Çağlar boyu değişik kültürlerde zaman anlayışları
farklılık göstermiş, her kültürün bilgeliğinde zamana dair
birtakım düşünceler, ilkeler, anlam çerçeveleri türemiştir.
Doğum, ölüm ve kayıplar karşısında, zamanı kâh yücelten kâh
yeren çeşitli deyişlere başvurulmuştur. Zamanın “aktığı”,
“ilerlediği” söylenmiş, ya da sarmal olduğu düşünülerek,
zaman kendi kuyruğunu yutan bir yılan gibi tahayyül
edilmiştir. Eski çağlardan günümüze, zamanın ne olduğu
üzerine “evrensel” kavrayışların peşine düşülmüş, felsefede ve
bilimde zaman kuramları geliştirilmiştir.
İnsan, zamanla derdi olan bir varlıktır. Bunun ardında,
zaman tutmak olarak adlandırabileceğimiz bir kaygı yatar.
Dilimizdeki “yol tutmak” deyimine benzer bir anlam
yüklüyorum “zaman tutma”ya. Yaşamımızdır zaman tutan.
Söz gelimi, “Şu sıralar, ömrüm zaman tutmuyor,” ya da, “öyle
bir dönemimdeyim ki hiçbir şey zaman tutmuyor,” diyebiliriz.
Zaman tutmamak ne demektir? En azından iki anlama karşılık
gelir bu ifade.
134