TOPLUM VE HASTANE KAYNAKLI İNFEKSİYONLARDAN İZOLE ...
TOPLUM VE HASTANE KAYNAKLI İNFEKSİYONLARDAN İZOLE ...
TOPLUM VE HASTANE KAYNAKLI İNFEKSİYONLARDAN İZOLE ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
TİGESİKLİNİN ETKİ MEKANİZMASI <strong>VE</strong> DİRENÇ GELİŞİMİ<br />
Genel olarak hem tetrasiklin ailesi hemde glisiklinler duyarlı mikroorganizmalara karşı<br />
bakteriyostatik etki gösterir. Aminoglikozidler, makrolidler, streptograminler ve<br />
oksazolidinonlar gibi birçok antibiyotik sınıfında da benzer bir aktivite mevcuttur. Glisilsiklin<br />
grubu antibiyotikler tetrasiklinlerinkine benzeyen fakat önemli derecede iyileştirilmiş bir<br />
mekanizma ile etki eder. Tigesiklin bakterilerde protein sentezini ribozom düzeyinde inhibe<br />
eder. 30S ribozomal alt ünitede A bölgesine bağlanarak aminoaçil transfer RNA’nın ribozom<br />
içine girişini önler. Böylece protein sentezinde zincir uzaması engellenmiş olur. Protein<br />
sentezinin sonlanmasıyla bakteriyel üreme durur 26-27 .<br />
Tetrasiklin ve glikosiklinlerdeki gibi tigesiklinde ribozomda ortak bir bölgeye bağlanır.<br />
Ancak tigesiklinin in vitro aktivitesi, bu bağlanmanın tetrasiklin ve minosiklininkinden beş<br />
kat daha kuvetlidir. Bu kuvvetli bağlanma tetrasikline dirence neden olan ribozomal<br />
korunmadan tigesiklinin etkilenmemesinide sağlamaktadır. 2-10<br />
Birçok bakteri türünde tetrasiklin sınıfındaki antibiyotiklere karşı direnç geliştiği<br />
bilinmektedir. Direnç gelişimindeki en önemli mekanizma, genetik olarak aktarılabilen<br />
tetrasiklin direnç genlerinin (tet) antibiyotiği dışarı atan efluks pompası proteinlerinin<br />
yapımını sağlaması ve ribozomal korunmadır. Diğer direnç mekanizmaları arasında<br />
Propionibacteria’larda olduğu gibi ribozomal RNA’da nokta mutasyonlarının olması ve<br />
endojen bakteriyel efluks proteinlerinin bulunmasıdır. Günümüze kadar 27 farklı tet geni üç<br />
oksitetrasiklin direnç geni (otr) ve düzenleyici bir rolü olduğu bilinen tcr 3 geni tespit<br />
edilmiştir. İlk başta alfabetik olarak isimlendirilen bu genler harflerin yetersiz kalması<br />
nedeniyle numerik olarak adlandırılmaya başlanmıştır. 21<br />
Onyedi tet, bir otr ve tcr3 geni dışa atım pompasını oluşturan transport proteinlerini<br />
kodlar. Bu proteinler enerjiye bağımlı olarak tetrasiklinleri hücre dışına atar (efluks pompası).<br />
Sekiz tet ve bir otr geni [otr(A )]ribozomal korunma proteinlerini kodlar. Bu genlerden<br />
[otr(c) ] sekanslanmamıştır, tet(U) geninin ise tetrasiklinlerin efluksu ya da ribozomal<br />
korunma mekanizmasıyla ilişkisi belirlenememişti. Ayrıca tet(x) geni tetrasiklinleri modifiye<br />
ve inaktive edici bir enzim kodlar. Bu gen sadece anaerop türlerde belirlenmiştir 21<br />
Bahsedilen efluks pompaları glisilsiklinleri hücreden dışarı atamadığı için tigesiklin bu<br />
direnç mekanizmasının üstesinden gelmektedir. Bazı bakterilerin sahip olduğu çoklu ilaç<br />
transport sistemleri (acrAB, acrEF, bcr ) minimum inhibitör konsatrasyonu MİK değerinde<br />
25
Change language