MEHMET_SEVKET_EYGi_MAKALELERi_2005

zelil olurlar. Bir Müslümanın ana vazifesi, doğrudan doğruya ve dolaylı olarak VAR
GÜCÜYLE ibadet ve hizmet etmektir.
p
SORU VE CEVAPLARLAİSLÂM, MÜSLÜMANLAR,
İSLÂMCILAR... (3)
SORU: Belli başlı İslâmî hizmet ve vazifeler nelerdir
CEVAP: Önce ibadetler, yâni Allah a karşı kulluk vazifelerimizi ifa ve eda etmek (dosdoğru
yerine getirmek). Dinimiz bize "Farz ibadetleri eda et ve itaatkâr kullardan ol" emrini veriyor.
(2) Ümmet e karşı vazifelerimizi yerine getirmek. Bunların bazısını yazıyorum: Bir İmam-ı
Kebir e veya Emîrü l-mü minîne biat ve itaat ederek İslâmî hiyerarşi içindeki yerini almak.
Kendisini Ümmet denilen büyük vücudun bir parçası bilmek. Müslümanları sevmek ve
onlara yardım etmek. Hattâ, zalim Müslümana bile yardım etmek. Bu nasıl olacak Onun
zulmüne mâni olmak suretiyle... (3) Mâlî vazifelerimiz: Zekât vermek, sadaka vermek,
fakirlere yardım etmek. (4) Emr bi l-mâruf ve nehy ani l-münker (iyiliği emr etmek ve
kötülüğü yasaklamak) farzını ya doğrudan doğruya bizzat, yahut dolaylı olarak eda etmek. (5)
Hem kendimizin, hem din kardeşlerimizin ilminin, irfanının, kültürünün, hüner ve
marifetinin artması için ne lazım geliyorsa onları yapmak. Bedevî ve cahil Müslümanlıktan
medenî ve güçlü Müslüman haline geçmeye çalışmak. (6) Müslümanların, kâfirlerin
hakimiyet ve tasallutundan kurtulup hürleşmeleri için, Kur ân ın, Sünnetin gösterdiği
metodlarla çalışmak... Ve saire ve saire...
SORU: Bir Müslümanın bugünkü devirde rahat, huzurlu, normal, keyifli bir hayat sürmesi
mümkün müdür, doğru mudur
CEVAP: Değildir. Niçin mi Çünkü ülkemiz ve dünya fitne ve fesat yangınları içindedir. Din
elden gitmektedir. İslâm dininin, aklın, vicdanın, sağduyunun, hikmetin (bilgeliğin) çirkin
gördüğü her şey serbestçe işlenmektedir. Müslümanlar şaşırmış vaziyettedir. Ehl-i İslâm
zillet ve esaret altındadır. İnsanlık korkunç bir "Üçüncü Dünya Savaşı"nın arefesindedir.
Hattâ bu savaş başlamıştır bile. Âhir zamanda zuhur edeceği Muhbir-i Sadık (Doğru haber
veren zat) tarafından bildirilmiş olan alâmetlerin çoğu ortaya çıkmıştır. Dünya şimdiye kadar
görülmemiş fırtınalar, zelzeleler, kuraklıklar, su baskınları, tsunamiler ve benzeri afetlerle
sarsılmaktadır. Kutuplardaki buzlar erimektedir ve sahilleri yakın zamanda su basacaktır.
Müslümanları bilgilendiren, müjdeleyen, uyaran, korkutan, şuurlu hale getiren âmil (bildiği
ile amel eden) gerçek âlimler, kâmil mürşidler, hakikî şeyhler çok azaldığı için halk yığınları
nasihatsiz ve uyarısız kalmıştır. Fısk u fücur, isyan ve azgınlık, sefahat korkunç derecede
çoğalmıştır. Beş vakit namaz kılanlar azalmış, hele farz namazları cemaatle eda eden erkekler
küçük bir azınlık haline gelmiştir. Birtakım alçak, şerefsiz, namussuz, rezil, münafık, haydut,
şerir kişiler din ve mukaddesat bezirganlığı ve sömürüsü yapmaktadır. Ümmet-i Muhammed,
karanlık gecede yağmura ve fırtınaya tutulmuş, kurtların hücumuna uğramış çobansız bir
koyun sürüsüne dönmüştür. Uzun yıllardan beri saf dindar kütleler birtakım vicdansızlar
tarafından kaz gibi yolunmakta, inek gibi sağılmaktadır. Son otuz kırk yıl içinde dinî hizmet
ve faaliyetler için halkımızdan yüz milyonlarca dolarlık yardım paraları toplanmıştır ama
Müslümanlar hâlâ düze ve selâmete çıkamamıştır.Halbuki bu muazzam paralar planlı ve
programlı bir şekilde, yerli yerinde, işe yarar metodlarla harcanmış olsaydı Ümmet-i
Muhammed bir kere değil, on kere kurtulmuş olurdu. İslâmî bilgilendirme, müjdeleme,
uyarma, güçlendirme, hizmetleri güçlü ve etkili bir şekilde yapılmış olsaydı vatandaşlarımızın
bir kısmı sapıtmamış olacaktı. Dert, problem, sıkıntı saymakla bitmez. Afganistan da, Filistin
de, Keşmir de, Çeçenistan da, Irak ta olup bitenleri görüyoruz. Memleketimizdeki kokuşmayı,
bozukluğu, fitne ve fesadı görüyoruz. Yıllardan beri yüzbinlerce başörtülü kızımız
okuyamıyor. Başörtüsü İmam-Hatip okullarında ve İlâhiyat fakültelerinde bile yasaktır.
Müslümanlara bin türlü baskı yapılırken agresif (saldırgan, harbî) Protestan misyonerlerine
olanca kolaylık gösteriliyor, ülkemizde pıtırak gibi yeni kiliseler inşa ediliyor. Van da iki tarihî
- 247 -