MEHMET_SEVKET_EYGi_MAKALELERi_2005

Bunların Peygamber, ashab-ı Güzin, Selef-i Sâlihîn ahlakıyla ahlaklı olması gerekir. Aksi
taktirde kaş yapayım derken göz çıkartırlar, Norveç halkının büyük kısmını İslâm dan nefret
ettirirler.
Norveç örneğine burada bir nokta koyalım ve genel mevzuumuza dönelim. Böyle bir dâvet,
tebliğ, müjdeleme ve uyarma hareketini Türkiye halkına da yapmak gerekir. Hem dindar
kesime, hem de dinden uzaklaşmışlara.
Biz toplum olarakMüslümanız ama İslâm ı hakkıyla yaşamıyoruz, onun kurtarıcı ve yüceltici
ilkelerini ve hükümlerini hayâta uygulayamıyoruz.
Toplumumuz bin türlü pislik ve kötülük içinde yüzmektedir.
Müslümanlar, sayıca çok olmalarına rağmen tesir ve ağırlıkları yoktur.
İslâm ın temel farzlarından "Emr bi l-mâruf ve nehy ani l-münker" vazifesi yapılmamaktadır.
İslâm ın ahlakî emir ve öğütlerini tutmuyoruz.
Para, maddî menfaat, dünya zenginlikleri konusunda İslâm ın gösterdiği yolun tam tersine
bir yol tutturmuşuz gidiyoruz.
Yeni nesilleri güçlü, vasıflı, üstün, etkili olarak yetiştiremiyoruz.
Korkunç, iğrenç, rezilâne bir din sömürüsü, mukaddesat bezirgânlığı var, bu pisliği bir türlü
temizleyemiyoruz. Din baronlarına "Dur!" diyemiyoruz.
Benim anlattığım, vasıflarını saydığım yüksek dâvetçiler, müjdeciler, mübelliğler, uyarıcılar
öyle kolay yetişmez. Böyle kimseler on binde bir çıkar. Yetişmeleri için onbeş yıl eğitim ve
tâlim görmeleri gerekir. Bu gibi kimseleri kim seçecek, kim yetiştirecektir
Dini imanı para olan, nefsine put gibi tapan, dünya zenginlik ve pisliklerine gırtlağına kadar
batmış olan kimseler dine sokan olamazlar, dinden çıkarıcı olurlar.
Geçenlerde İngiliz The Guardian gazetesinde çıkan bir yazıdan bazı cümleler almıştım. Şu
anda Amerika Birleşik Devleti nde en çok okunan şiir kitapları, o ülkenin büyük şairlerinin
veya Shakespeare, Dante gibi ünlü ediplerin şiirleri değil, İngiliz yazarının ifadesiyle "14 üncü
asırda Konya da bir medresede şeriat ilimleri okutan Mevlânâ Celâlüddin Rumî nin
şiirleriymiş..."
O halde Amerika da İslâm ı yaymak için gerçek ve örnek Mevlevîler yetiştirmek gerekir. Böyle
gerçek Mevlevî dâvetçiler ve müjdeleyiciler olsa ben eminim ki birkaç senede o ülkede
milyonlarca insan İslâm ı kabul edecektir.
Çok bilmişin biri sorabilir:
"Efendi! Sen Mevlevî misin ki, Mevlânâ, Mesnevî, Mevlevîlik deyip duruyorsun "
Hayır bendeniz Mevlevî değilim, o şerefe nâil olamadım. Ancak bir Mevlânâ muhibbiyim.
Mevlevî tarikatını ve gerçek Mevlevîleri severim.
Ben Müslümanım. Nazarımda bütün turuk-ı aliyye birdir, özel adları ne olursa olsun onların
hepsi de birer TARİKAT-I MUHAMMEDİYE dir. Hangisiyle Dinime, Kitabıma, Şeriatıma
hizmet edilecekse o koldan ve o yoldan yapılmasında hiçbir mahzur (sakınca) görmem.
Şu hususu da unutmayalım ki, Devlet-i Ebed-Müddet zamanında hem Nakşî hem de Mevlevî
olan şeyhler ve mürşidler yetişmiştir. Geniş olalım. Zamanımızda yüzlerce kola ayrılmış olan
Nakşîler birbirleriyle görüşmüyor, birbirlerinin yayınlarını okumuyor. Böyle Nakşîlik olur mu
Nakşîlik diğer tarikatların bittiği yerde başlayan çok ulu ve mübarek bir yoldur. Onda sekter
zihniyet, fanatizm, dar düşünce olmaz.
- 456 -