MEHMET_SEVKET_EYGi_MAKALELERi_2005

TÜRKÇE MESELESİ
İslami ilimler ikiye ayrılır: Âlet ilimleri, âlî ilimler. Âlet ilimleri amaç değil, vasıtadır. Onlar
öğrenilmeden yüce ilimlere merdiven dayamak mümkün olmaz. Nedir bunlar Arapça sarf,
nahv, iştikak, bedi , beyan, aruz, mantık ve saire.
İslâm kültürünün de böyle iki çeşit ilmi vardır. Biz Türkiyeli Müslümanlar için âlet ilimleri
zengin, edebî, yazılı Türkçe nin grameri, lügati, ıstılahlarıdır, edebiyat kültürüdür.
Kesin olarak beyan ediyorum:
Üç-beş yüz kelimeli sokak, çarşı-pazar, iletişim, konuşma Türkçesiyle Türkiye Müslümanları
kesinlikle hürleşemez, zilletten kurtulup izzet bulamaz, bağımsız olamaz, haysiyetli bir hayat
süremez.
Zengin, edebî, yazılı medeniyet Türkçesini iyi bilmek, Müslümanların okumuş tabakası için
mecazî mânâda, dolaylı bir farzdır.
Edebî zengin Türkçe sadece edebiyatçılara mı gereklidir
Hayır!.. Her okumuş, tahsilli, yüksek tabaka mensubu, temsilci Müslümana şarttır, bir nev i
farz-ı ayındır.
Doktor da olsa, mühendis de olsa, jeolog da olsa, işletmeci veya otelci de olsa...
Bizim ana dilimiz, genel kültür dilimiz, medeniyet dilimiz Türkçedir. Arapça din dilimizdir.
Şu anda edebî, medenî, zengin, yazılı lisan bakımından acınacak derecede fakir vaziyetteyiz.
Üç-beş yüz kelimelik Türkçe ile köy olmaz, kasaba olmaz, medeniyet ve kültür olmaz.
Lisan bakımından bedevî vaziyetteyiz. Bedevîden de aşağıyız.
Bu hale nasıl gelmişiz, nasıl getirilmişiz
Düşmanlarımız bizi kolay idare etmek, daha doğrusu gütmek için dilimizi bozmuşlar, dilde
kopukluk meydana getirmişler, dilimizi son derece fakir ve yetersiz hale getirmişlerdir.
Biliyorsunuz bu bozma işinin başında, hayatı boyunca adını tamam şekilde hiç yazmayan,
sadece (A.) yazan bir gayr-i müslim bulunmuştur.
Bir Müslüman toplum zengin ve edebî lisanını yitirirse hürriyetini, bağımsızlığını, haysiyetini
de yitirir.
Bir Müslüman toplum seksen sene önce vefat etmiş dedelerinin, ninelerinin, ecdadının mezar
taşlarını okuyamayacak hale düşmüşse o, mahv olmuş, bitmiş demektir.
1950 li yıllarda, 60 lı yıllardaMüslüman kesimde lisan meselesi üzerinde önemle duran
aydınlar, büyükler, üstadlar, fikir adamları bulunuyordu. Müslümanların gündeminde
"Türkçe Meselesi" vardı.
Maalesef şu anda, bazı cılız feryatlar dışında bu meseleyi unutmuş, gündemden çıkartmış
vaziyetteyiz.
Dil konusundaki oldu-bittiyi zelilâne ve gafilâne kabul etmiş durumdayız.
Açık konuşuyorum:
Lisan meselesini halledemezsek, zengin, edebî, yazılı, kopuksuz Türkçeye dönemezsek
kurtulamayız.
- 7 -