T.C. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Enfeksiyon ...

6. TARTIŞMA ve SONUÇ
Brusella enfeksiyonlarına karşı gelişen konak immun yanıtlarından
antijen spesifik T hücre aktivasyonu, CD4+, CD8+ T hücreleri ve humoral
immun cevap rol oynamaktadır (83). Bununla birlikte asıl koruyucu immun yanıt
hücresel immunitedir. Hücresel bağışıklıkta temelde iki tip reaksiyon rol oynar.
T hücre kökenli sitokinler, mikroorganizmaların öldürülmesine yol açarken,
diğer taraftan CD8 sitolitik T lenfositleri yolu ile enfekte hücrelerin lizisi
gerçekleşir (82).
B. abortus enfeksiyonlarında konak savunmasının primer olarak Th1 tip
immun cevap yolu ile gerçekleştiği düşünülmektedir. B. abortus, konak antijen
sunan hücrelerinden IL-12 salınımını tetikleyerek Th0 hücrelerinin IFN- γ
salgılayan Th1 hücrelerine dönüşmesini sağlayarak makrofaj öldürme
mekanizmalarını aktive etmektedir. Bununla birlikte IFN-γ sentezleyen CD8+
sitotoksik T hücreleri de B. abortus ile enfekte makrofajları öldürebilir (83).
Hücre içi mikroorganizmaların öldürülmesinde rol alan edinsel bağışıklık
sisteminde T lenfositler rol oynamaktadır. Hücre içi bakterilerin protein
yapısındaki antijenleri ile naif T lenfositleri periferik lenfoid organlarda
karşılaşır. Bu organlarda antijenler işlenerek antijen sunan hücreler üzerindeki
MHC molekülleri tarafından sunulur. Aktive olan T lenfositleri mikrobiyal
antijenleri tanıyabilen ve elimine edebilen farklılaşma sürecine girer. Naif
CD4+ T hücresi, effektör ve bellek CD4+ T hücresine dönüşürken, naif CD8+ T
hücresi aynı şekilde effektör ve bellek CD8+ T hücresine dönüşür. CD4+ T
hücreleri makrofaj, B hücreleri ve diğer hücrelerin aktivasyonuna yol açarken,
CD8+ T hücresi enfekte hedef hücrelerin ölümüne ve makrofaj aktivasyonuna
yol açar (90).
CD4+ yardımcı T hücreleri, değişik sitokinleri üreterek farklı
fonksiyonlara neden olan effektör hücre alt gruplarına farklışabilirler. Bu alt
grupların en iyi tanımlananı Th1 hücreleri ve Th2 hücreleri (Tip 1 yardımcı T
hücreleri ve Tip 2 yardımcı T hücreleri) olarak adlandırılmıştır. Th1 hücreleri
tarafından üretilen en önemli sitokin IFN-γ’dır. IFN-γ makrofajların güçlü bir
aktivatörüdür ve mikroorganizmaların fagositozunu uyaran antikor izotiplerinin
üretimini de stimüle eder. Bu nedenle Th1 hücreleri fagosit aracılı sindirimi ve
mikroorganizmaların öldürülmesini uyarır (90).
CD4+ T hücreleri tarafından aktivasyonu takiben 1-2 saat içinde
salgılanan diğer bir sitokin IL-2’dir. IL-2’nin temel rolü T hücre büyümesinin
uyarılmasıdır. Th1 hücreleri tarfından TNFβ ve IL-3 salınımı da
gerçekleşmektedir. Diğer taraftan Th2 hücreleri, IgE antikor üretimini stimüle
eden IL-4 ile eozinofilleri uyaran IL-5 üretir. Bu nedenle Th2 hücreleri özellikle
helmintik parazitlere etkili eozinofil aracılı, fagosit bağımsız immuniteyi stimüle
eder. IL-4, IL-10, IL-13 gibi Th2 hücreleri tarafından salgılanan sitokinlerin
bazıları makrofaj aktivasyonunu inhibe eder ve Th1 aracılı immuniteyi baskılar.
Bu nedenle hücre aracılı immun yanıtların etkisi Th1, Th2 hücrelerinin
aktivasyonu arasındaki denge ile sağlanır. İmmunitenin Th1 veya Th2
yönünde farklılaşması mikrobiyal patojenenin tanımlanmasına bağlıdır. Hücre
içi bakteriler antijen sunan hücreler tarafından IL-12 üretimine neden olarak Th1
yönünde farklılaşmaya neden olurken, helmintlerde olduğu gibi IL-12 üretimine
neden olmayan paraziter enfeksiyonlar Th2 alt grubuna farklılaşmayı indükler.
42