εδώ - εταιρεια μακεδονικων σπουδων
εδώ - εταιρεια μακεδονικων σπουδων
εδώ - εταιρεια μακεδονικων σπουδων
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΣΕΡΒΙΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ‒ ΕΛΛΑΔΑ 163<br />
ντέλι η διαδικασία εξομάλυνσης των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων προσωρινά<br />
ανεστάλη. Για να συνεχιστεί ο ελληνογιουγκοσλαβικός διάλογος, ο Τίτο<br />
θεώρησε αναγκαίο να δώσει ορισμένες εξηγήσεις στον Βρετανό πρέσβη στο<br />
Βελιγράδι, Charls Peak στις 12 Αυγούστου 1950. O Τίτο διευκρίνισε ότι η γιουγκοσλαβική<br />
κυβέρνηση δεν έχει διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας και δεν ενδιαφέρεται<br />
να αναμιχθεί στις εσωτερικές της υποθέσεις, όμως οι Έλληνες έπρεπε<br />
να καταλάβουν τι ισχυρό όπλο θα είχαν στα χέρια η Κομινφόρμ και οι<br />
Βούλγαροι, αν ο Καρντέλι δεν έλεγε τίποτα. Αν η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση<br />
δεν απαντούσε στο ερώτημα που έθεσε ο εκπρόσωπος της «Μακεδονίας», οι<br />
«Μακεδόνες» της Ελλάδας θα μπορούσαν να στραφούν προς τη Βουλγαρία,<br />
τόνισε ο Τίτο. Σε κάθε περίπτωση, κατέληξε ο Τίτο, δεν θα έπρεπε ούτε το ζήτημα<br />
της «μακεδονικής» μειονότητας ούτε το ζήτημα των παιδιών (του παιδομαζώματος)<br />
να αποτελεί εμπόδιο στην αποκατάσταση των ελληνογιουγκοσλαβικών<br />
σχέσεων.<br />
Είναι προφανές ότι με τις δηλώσεις του ο Καρντέλι αποσκοπούσε από τη<br />
μια πλευρά να προκαταλάβει τυχόν πρωτοβουλία της Βουλγαρίας για την προστασία<br />
των «Μακεδόνων» της Ελλάδας και από την άλλη να εξευμενίσει τους<br />
«Αιγαιάτες» πρόσφυγες. Στην προπαγάνδα τους οι Σλαβομακεδόνες που ακολούθησαν<br />
την ηγεσία του ΚΚΕ μετά την ήττα του 1949 χαρακτήριζαν τον Τίτο<br />
πράκτορα του ιμπεριαλισμού, την ελληνική και τη βουλγαρική Μακεδονία ως<br />
υποδουλωμένες περιοχές, ενώ μονάχα τη βουλγαρική Μακεδονία ως ελεύθερο<br />
τμήμα.<br />
Οι επεξηγήσεις του Τίτο καθησύχασαν την ελληνική πλευρά και οι ελληνογιουγκοσλαβικές<br />
πολιτικές σχέσεις εξομαλύνθηκαν στα τέλη του 1950 και<br />
στις αρχές του 1951. Επίσημα ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα<br />
δεν έθεσε στα επόμενα χρόνια η γιουγκοσλαβική ηγεσία. Το Βελιγράδι διαμαρτυρήθηκε<br />
για τον ελληνικό νόμο του 1953 που προέβλεπε τον εποικισμό<br />
της Βόρειας Ελλάδας με ελληνικό στοιχείο και στην ουσία τη δήμευση της<br />
περιουσίας των Σλαβομακεδόνων προσφύγων. Αλλά οι αντιδράσεις της γιουγκοσλαβικής<br />
κυβέρνησης υπήρξαν γενικά χλιαρές. Μάλιστα το 1954, όταν ο<br />
Τίτο επισκέφθηκε πανηγυρικά την Αθήνα και κατόπιν υπογράφτηκε η τελική<br />
«συνθήκη συμμαχίας, πολιτικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ<br />
Ελλάδας, Γιουγκοσλαβίας και Τουρκίας», η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διέταξε<br />
τη διάλυση του συλλόγου των «Αιγαιατών προσφύγων» στα Σκόπια και<br />
την παύση της έκδοσης του περιοδικού τους «Η φωνή των Αιγαιατών» που<br />
στρεφόταν κατά της Ελλάδας.
Change language