Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej

NR 01/2013
polityka i gospodarka morska
statki powietrzne. Do tego należy dodać olbrzymi
skok w wykorzystaniu satelitarnych systemów
rozpoznania.
Od roku 2004 Chiny umieszczają na orbicie
okołoziemskiej satelity serii SJ-6 (Shijian). Ich
oficjalne przeznaczenie to badania naukowe
przestrzeni kosmicznej, lecz ich prawdziwa rola
może być związana z rozpoznaniem radiolokacyjnym
(Electronic Intelligence – ELINT).
Więcej informacji na temat ich przeznaczenia
ujawniono dopiero w roku 2010 informując, że
mają one prowadzić testy technologii ELINT.
W celu lokalizacji źródeł promieniowania wystrzeliwane
w parach satelity prawdopodobnie
wykorzystują techniki TDOA i FDOA (time/frequency
difference of arrival). Inna seria satelitów,
Yaogan, wprowadzona w 2006 roku, może
dzięki głowicom optoelektronicznym lub radarom
z syntetyczną aperturą (SAR), lokalizować
okręty 9 .
Nowe systemy wykrywania mogą być wykorzystane
nie tylko do naprowadzania nawodnych
i podwodnych sił uderzeniowych. Na ich
podstawie mogą zostać wypracowane dane do
strzelań przeciwokrętowych rakiet balistycznych
Dong Feng (DF-21D) o zasięgu około
1700 kilometrów. Dotychczas nie ujawniono
szczegółów dotyczących ich naprowadzania.
Z publikacji naukowych osób związanych ze
środowiskami akademickimi lub powiązanych
z 2 Korpusem Artylerii (dysponującym rakietami
DF-21D) wynika, że przed ponownym wejściem
w atmosferę pociski mogą trzykrotnie
dokonywać korekty lotu, uwzględniając dane
z satelitarnego systemu rozpoznania. Rakiety
wykorzystują prawdopodobnie satelitarny system
nawigacyjny Beidou-2, a w końcowej fazie
lotu może być stosowana głowica poszukująca
w podczerwieni. Beidou-2 gotowość operacyjną
(odpowiednią liczbę satelitów w rejonie
Oceanu Spokojnego) osiągnie dopiero w roku
2013 i wtedy prawdopodobnie zostaną przeprowadzone
próby całego systemu (rakiety, rozpoznanie,
nawigacja). Nie opublikowano także
żadnych konkretnych danych na temat głowic
bojowych wspomnianych rakiet, choć się przypuszcza,
że mogą one zawierać podpociski w celu
zwiększenia prawdopodobieństwa porażenia
celu 10 .
Od grudnia 2008 roku siły morskie Chin w ramach
operacji przeciwpirackiej są obecne nieprzerwanie
w rejonie Zatoki Adeńskiej. Działania
te są kolejnym przykładem możliwości operowania
w rejonach odległych od wód
przybrzeżnych. Niejako przy okazji zaprezentowano
światu możliwości nowego okrętu desantowego
„Kunlun Shan” (typ 071). W służbie
znajdują się już dwie jednostki tego typu (trzecią
zwodowano we wrześniu 2011 roku), a niepotwierdzone
oficjalnie informacje wskazują na
możliwość budowy jeszcze większych okrętów
– typu 081.
Chińskie siły morskie dokonały również dużego
postępu w dziedzinie wymiany informacji.
Dotyczy to zarówno okrętowych systemów walki,
jak i systemów łączności różnych szczebli.
Od roku 2006 okręty Państwa Środka mogą korzystać
ze specjalnych kanałów łączności satelitarnej
pasma C i Ku, zapewnionych przez satelity
serii Feng Huo. Jest także rozbudowywana
sieć łączy światłowodowych między poszczególnymi
dowództwami.
Zarzewie konfliktów
Wody Morza Południowochińskiego są przez
Chińczyków uważane za historycznie im należne
już od lat trzydziestych ubiegłego wieku.
Granica w kształcie litery U, obejmująca większość
akwenu, pojawiła się na mapach w roku
1947. Terytoria sporne to akweny wokół Wysp
Paracelskich i Spratly. W rejonie obu archipelagów
istnieje duże prawdopodobieństwo występowania
złóż ropy naftowej i gazu ziemnego.
Wody wokół archipelagów to także bogate łowiska.
Ponadto przez morze to przebiegają ważne
strategicznie szlaki żeglugowe, łączące Azję Południowo-Wschodnią
z Bliskim Wschodem,
Afryką i Europą. Dla Chińczyków jest to Morze
Południowe, dla Wietnamczyków – Morze
Wschodnie, a dla Filipińczyków – Morze Zachodniofilipińskie
11 .
W wypadku Wysp Paracelskich stronami
skonfliktowanymi są Chiny oraz Wietnam, chociaż
pewne pretensje zgłasza również Tajwan
22
przegląd morski